Ο "χώρος του aspic" καθιερώθηκε να αναρτάται την επομένη μιας εκπομπής για να διατυπώνετε την κριτική σας για τον τρόπο που προσεγγίσαμε το θέμα και το περιεχόμενο της συζήτησης.
Γεια σας. Μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα κείμενα που υπάρχουν στις ιστοσελίδες του ΣΥΓΑΠΑ www.sos-sygapa.eu. Είναι μείζον πολιτικό ζήτημα το θέμα των διαζυγίων
Των διαζυγίων!!! Ποιών διαζυγίων; Χρστ χρστ χρστ (ξύνω το κεφάλι μου) χρστ χρστ !!! Άσε μας ρε χριστιανέ μου τώρα και εσύ,που όλοι οι άσχετοι στον χώρο του άσπικ μπαίνετε. Δέν βλέπεις ότι εδώ κάνουμε δουλειά;
Λοιπόν,κριτική, της του σαββίδη εκπομπής, υπ αριθμ. τρία. Ή τέσσερα; Όχι τρία. Μισό λεπτό να φέρω και τις σημειώσεις μου. Για να δούμε τι έχουμε εδώ να γράψουμε σήμερα.......Εμφανώς ανώτερη η γερμανία,έχοντας πάρει από την αρχή του αγώνα τον έλεγχο της μεσαίας γραμμής και......συγγνώμη λάθος.Αυτή είναι η κριτική του χθεσινού αγώνα για άλλο μπλόγκ.....για να δούμε που έχω τις σημειώσεις για την εκπομπή.....σαββίδης σαββίδης σαββίδης σαββίδης σαββίδης....ώπ σε τσάκωσα σαββίδης,εδώ σε έχω τώρα.
Το λοιπόν μπλογκεράδες,χθές περιμέναμε μιά ενδιαφέρουσα εκπομπή όπως μας προετοίμασε ο παντελής ότι θα ήταν,και τελικα όντως επαληθεύθηκε. Μπράβο παντελή! Οι καλεσμένοι του άψογοι,ο καθένας με την δική του προσωπικότητα κράτησαν το ενδιαφέρον του κοινού,και τις λίγες φορές που έγινε μιά μικρή κοιλιά, πάντα είχαμε την εναλλακτική λύση του να χαζεύουμε τον γρίβα που δέν τον χωρούσε η θέση του,έγραφε έσβηνε,έψαχνε κάτω από την καρέκλα γελούσε κοιτώντας το ταβάνι,ψιθύριζε δίπλα στον παντελή,έβγαζε έβαζε κατέβαζε ανέβαζε τα γυαλιά του και εμπάση περιπτώσει παλουκωμό δέν είχε. Τελικα οι μεγάλοι διανοητές είναι το ίδιο συναρπαστικοί και όταν μιλάνε και όταν δέν μιλάνε. Και βέβαια,καθαρά ανατρεπτικός και ανένταχτος χαρακτήρας,δέν ενέδωσε ούτε μιά φορά να κοιτάξει μπροστά στην κάμερά του,να αρκεσθεί στο ωραίο του παράθυρο,αλλά αλλού μίλαγε αλλού κοίταγε,αλλού απευθυνόταν και από αλλού του απαντούσαν τελικά. Έ παντελή; Ο γρίβας δέν είναι να του βάζεις πλαίσια τελικά. Παρόλαυτά δέν βγήκε καθόλου αντιλεοπτικός, ίσα ίσα το αντίθετο. Και μιάς και αρχίσαμε με τα τεχνικα,να πούμε και για τον παντελή πώς σπάει και αυτός τους τηλεοπτικούς κανόνες,όπως όταν κατεβάζει το κεφάλι του για να διαβάσει τις σημειώσεις του και γεμίζει όλο το παράθυρο με το τριχωτο της κεφαλής,ευτυχώς όμως που δέν έχει πιτυρίδα και είναι φρεσκολουσμένος. Παρόλαυτά ούτε αυτό καταλήγει τελικά να είναι αντιτηλεοπτικό.Και τελικά είναι άξιο να απορείς,πώς μιά εκπομπή με τόσα φάουλ,να βγαίνει τελικά μιά χαρά. Μάλλον θα είναι το μυστικό του σαββίδη που τον διατηρεί τόσα χρόνια στην πρωτοπορία της ελληνικής τηλεόρασης. Να πούμε και για την κάλλη στο ρεπορτάζ (καλή η κάλλη έ παιδιά; ),πώς το τόσο συμβολικως και εμφανώς αυτονόητον,να φοράει δηλαδή λουλουδένια πουκάμισα ανάμεσα στους άλλους λουλουδένιους που μιλάγαν για τον μάη,λουλουδένιο και αυτόν,σε μιά λουλουδοζωγραφισμένη αίθουσα,καταντάει αντικειμενικώς και οπτικώς τελικά δυσνόητον (μήν πώ και τίποτα άλλο και παρεξηθείτε). Και δηλαδή,άν βγεί τώρα για ρεπορτάζ στα βουνά που θα καίγονται,τι θα φοράει; Στολή πυροσβέστη; Και αυτοί οι ευρασιάτες; Σάν χαρτοπαιχτική λέσχη χίπιδων ήταν εκεί κάτω στα σκοτεινά υπόγεια. Λοιπόν να πώ και την τελευταία κακία μου και τελειώνω με τα περιφερειακά και τεχνικά θέματα της εκπομπής,για την ταινία μικρού μήκους που προβλήθηκε στην αρχή της εκπομπής με τον τίτλο "μιά γαλλίδα από την λάρισα", η οποία άν και μας ξύπνησε νοσταλγικα το παρελθόν καθώς μας θύμησε την παλιά γνωστή διαφήμηση "σαράφης στα τρίκαλα σαράφης στο παρίσι,,κατά τα άλλα δέν στάθηκε στο ύψος των προσδοκιών μας ,αφού είς μάτην περιμέναμε από την πρωταγωνίστρια να μας δώσει στο τέλος και την συνταγή για τραχανόπιτα και πώς απλώνει τα φύλλα στο ταψί. Έλα έλα εντάξει τώρα,πλάκα κάνουμε,μήν στραβώνετε. Μπλόγκ είναι εδώ,ζέστη κάνει,κουταμάρες λέμε να περάσει η ώρα...ώχου πιά!!
Και περνάμε τώρα στο καθαρά αγωνιστικό κομμάτι της εκπομπής,όπου ο παντελής από νωρίς έδειξε την διάθεσή του να θέσει τις ενδιαφέρουσες παραμέτρους του ζίζεκ,οι καλεσμένοι του όμως αντέδρασαν γρήγορα και αυτοί και του το ξέκοψαν από την αρχή. Μετά από αυτό παραιτήθηκε ο παντελής και δέν ξανατόλμησε να αναφερθεί στους πόπ φιλοσόφους όπως σωστά τους χαρακτήρισε ο γρίβας. Και σε ρωτάω τώρα ρε παντελή,(άσχετο από τις απόψεις μας για το θέμα της εκπομπής) εντάξει εσύ μας προετοίμασες εδώ και μας έβαλες το άρθρο πάνω στο οποίο θα βασιζόταν η εκπομπή όπως είπες,κάποιος όμως να προετοιμάσει και την εκπομπή κατάλληλα και να καλέσει και ένα δυό καλεσμένους από την άλλη όχθη,δεν βρέθηκε; Συνεχίζεις το ίδιο λάθος.Να κάνεις ένα θέμα,και να καλείς ή όλους που θα συμφωνούν με αυτό ή όλους που θα διαφωνούν.Έτσι όμως ολοκληρωμένος,σφαιρικός και αντικειμενικός διάλογος δέν γίνεται. Και ορίστε μερικά παιδιά τα πήρε το παράπονο για την μιά άποψη μόνο που ακούστηκε,όπως σου γράψανε. Για κοίταξέ το αυτό γιατί είναι πρόβλημα.Δέν είναι δυνατόν,ο μόνος ο οποίος προσπαθεί να πεί και την α ντίθετη άποψη σε μιά εκπομπή να είναι ο ίδιος ο παρουσιαστής της; Κατά τα άλλα μιά χαρά περάσαμε,τον ζίζεκ και την παρέα του τους ισοπεδώσανε εντελώς και το καταφχαριστηθήκαμε (ε μιράζ δέν το καταφχαριστηθηκαμε), μάθαμε και ένα σωρό καινούργια και ενδιαφέροντα πράγματα, δέν βγήκε και ο ανδριανόπουλος τελικά στο τηλέφωνο να μας τα ζαλίσει,όλα ήταν ωραία καλά και ενδιαφέροντα. Και μπράβο παντελή που διάβασες το πόστ του ερμάριου,που παρότι δέν συμφωνώ μαζί του,ήταν όμως καλογραμμένο και είχε ψυχή και αυθεντικότητα. Μπράβο και σε σένα ερμάριον. Όμως να έλεγες και το νικ του ρε παντελή,γιατί να μήν το έλεγες; Μιά δικαίωση περιμένουν και οι μπλογκεράδες.
Λοιπόν τελειώσαμε την κριτική και σου βάζω και τα αστεράκια που καθιερώνω απο σήμερα. **** (ολογράφως τέσσερα αστέρια) Το άριστα είναι τα επτά,αλλα επειδή είμαι πολύ αυστηρός και τα τέσσερα που σου δωσα είναι πάραπολύ καλά και να μήν σε πάρει καθολου το παράπονο. Μπρός γρήγορα τώρα δουλειά να ετοιμάσεις την επομενη εκπομπή.
Ά,και τι θα γίνει πότε θα τελειώσεις την φετινή περίοδο; Θα φύγουμε διακοπές σε λίγο. Άσε που με τόση ζέστη,την επόμενη βδομάδα θα πρέπει να παρουσιάσεις την εκπομπή με μαγιό και ψαροντούφεκο που λέει ο λογος.
ΒΓ Πάντως τον γρίβα να τον καλείς συχνά γιατί την ανεβάζει την εκπομπή. Και σκέψου και το άλλο που σου λεγα,να καλέσεις μιά φορά τον γρίβα τον γιανναρά και τον νανόπουλο. Είμαι περίεργος τι θα πούν μεταξύ τους όταν βρεθούν όλοι μαζί. Διότι πρέπει να καλείς και παράταιρα άτομα μεταξύ τους,μήν καλείς ανθρώπους με απόψεις λές και έχουν βγεί σε καρμπόν η μία από την άλλη.
Θα ήθελα να σας παρακαλέσω να ανεβάσετε την εκπομπή, γιατί ήταν πολύ ενδιαφέρουσα αλλά δεν την είδαμε ολόκληρη λόγω Euro...
Επίσης, θεωρώ πως η Παρασκευή ήταν μια πάρα πολύ καλή μέρα για την εκπομπή σε αντίθεση με την Τετάρτη που προβάλλεται φέτος.
Τέλος, ήθελα να ρωτήσω γιατί τελικά δεν προχωρήσατε στην υλοποίηση των εκπομπών - αφιερωμάτων στις ζωές και τα έργα μεγάλων ελλήνων φιλοσόφων (μια ιδέα που ήταν εξαιρετική).
Αγαπητέ Axel η συνάδελφός μου Κάλλη Ζάραλη υποσχέθηκε πως θα κάνει αυτήν τη δουλειά (να ανεβάζει τις εκπομπές κάθε Πέμπτη) αλλά μέχρι στιγμής δεν τήρησε το λόγο της. Η μόνη δυνατότητα που έχω για να πετύχουμε το στόχο μας είναι να το επισημάνω δημοσίως μήπως και αλλάξει στάση. Πάντως για τη χθεσινή εκπομπή μου υποσχέθηκε και πάλι πως θα την "ανεβάσει' στο blog. Για την ιδέα περι εκπομπών με τους έλληνες φιλοσόφους θα ήθελα να σας πω πως θα την υλοποιούσαμε σε περίπτωση που συνεχίζαμε όλο τον Ιούλιο. Επειδή σέβομαι τη γνώμη και τις επιθυμίες του aspic (θα πάμε, έγραψε, διακοπές), θα κάνουμε άλλες δύο εκπομπές (ως την Τετάρτη 9 Ιουλίου) και μετά θα σταματήσουμε. Δεν μπορώ, πλέον, να διανοηθώ πως θα μεταδίδουμε εκπομπή χωρίς να τη βλέπει ο aspic. Θα πραγματοποιήσουμε μόνο μια εκπομπή την Τετάρτη 30 Ιουλίου για ένα θέμα που ίσως προκαλέσει παγκόσμιο ενδιαφέρον. Θα σας το ανακοινώσουμε αργότερα. Ο προγραμματισμός της ΕΡΤ3 (πότε μεταδίδονται οι εκπομπές) ξεφεύγει απο τις δικές μας αρμοδιότητες.
Την εκπομπή δεν την είδα ακόμη γιατί στο πρώτο μισό της ταξίδευα και στο δεύτερο μισό της δεν πιάναμε το σήμα της ΕΤ3. Είχαμε μερικά βουλγάρικα κανάλια (χωρίς ήχο) εκεί πάνω, αλλά ΕΤ3 όχι. ΝΕΤ έπιανε καλύτερα αλλά κι εκεί απ' ότι είδα είχε μια κάρτα, οπότε γύρισα στο παλιό ραδιόφωνο του παππού μου το οποίο πιάνει μόνο A.M. και άκουγα έναν ξένο σταθμό που είχε αφιέρωμα στους Pink Floyd.
Το απόλαυσα το βραδάκι της Τετάρτης, θα δω την επανάληψη την Κυριακή (Κυριακή βράδυ με Δευτέρα χαράματα δεν είναι;) και θα επιστρέψω.
ΝΑ ΠΡΟΣΘΕΣΩ ΚΙ ΕΓΩ ΤΗΝ ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ ΜΟΥ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΚΑΛΛΗ ΝΑ ΜΑΣ ΑΝΕΒΑΣΕΙ ΤΗΝ ΕΚΠΟΜΠΗ ΕΔΩ ΓΙΑΤΙ ΔΥΣΤΥΧΩς ΛΟΓΩ ΚΟΙΝΟΝΙΚΩΝ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΩΝ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΣΑ ΝΑ ΤΗ ΔΩ ΚΑΙ ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΜΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ.
@ΑΣΠΙΚ, ΜΗΝ ΠΡΗΖΕΙΣ ΤΟΝ ΠΑΝΤΕΛΗ ΜΕ ΤΙΣ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΕΣ ΦΩΝΕΣ, ΜΑΣ ΕΧΕΙ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΟΤΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΖΗΤΑΜΕ (ΚΙ ΕΓΩ ΜΑΖΙ ΣΟΥ) ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΙ ΤΕΧΝΙΚΕΣ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ ΤΥΠΟΥ "ΑΜΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΣ, ΕΓΩ ΔΕΝ ΕΡΧΟΜΑΙ!"
Ο ΓΡΙΒΑΣ ΓΕΝΙΚΩΣ ΚΙ ΕΜΕΝΑ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΕΙΝΑΙ ΟΝΤΩΣ ΣΥΝΑΡΠΑΣΤΙΚΟΣ ΟΜΙΛΗΤΗΣ! ΠΡΟΣΥΠΟΓΡΑΦΩ ΤΗΝ ΙΔΕΑ ΓΙΑ ΕΚΠΟΜΠΗ ΜΕ ΝΑΝΟΠΟΥΛΟ, ΓΙΑΝΝΑΡΑ ΚΑΙ ΓΡΙΒΑ !
Μπήκα στη σελίδα της ΕΡΤ οπότε και είδα ότι η επανάλληψη ήταν την Πέμπτη το πρωί. Ούτως ή άλλως, εκεί που ήμουν δε θα μπορούσα να την δω.
Απλώς έχω την απορία: ποιο post μου διαβάστηκε; Και τι απόψεις ακούστηκαν γύρω από αυτό; Όποιος έχει την καλοσύνη ας μου πει σε γενικές γραμμές (εκτός και αν η κυρία Κάλλη ανεβάσει την εκπομπή...)
προσπαθώ, προσπαθώ να τις περάσω τις εκπομπές, αλλά η τεχνολογία με προδίδει. η διαδικασία είναι ιδιαίτερα χρονοβόρα, γιατί τα βίντεο είναι πολύ μεγάλα. αν μπορεί ας με διαφωτίσει κάποιος πώς μπορώ να τα κάνω πιο γρήγορα και χωρίς τόση ταλαιπωρία...μου είπαν για μετατροπή των αρχείων σε flv, αλλά νομίζω ότι αυτού τού είδους τα αρχεία δεν τα υποστηρίζει ο blogger.ξέρει κανείς τπτ παραπάνω??
Κατ' αρχήν μπορείς να τα κόψεις σε μέρη-ενότητες (πχ κάθε φορά που πάει για διαφημίσεις). Έτσι θα μπορέσεις να έχεις μικρότερο χώρο στο βίντεο.
Εσύ τώρα που σκοπεύσεις να τα αποθηκεύσεις; Στο blogspot ή στο youtube;
Το blogspot λέει "Δεχόμαστε αρχεία AVI, MPEG, QuickTime, Real και Windows Media με μέγιστο μέγεθος 100 MB."
Από βίντεο, χωρίς να είμαι και ο τεχνικάρας, νομίζω όμως ότι το mpeg είναι το καλύτερο, αφού είναι συμβατό με όλα και επιτρέπει πολλές αυξομειώσεις στην ανάλυση.
100MB είναι υπέρ αρκετά για κάθε κομμάτι. Θα φροντίσεις όμως, για τον μεν ήχο να μειώσεις αρκετά την ανάλυση, για την δε εικόνα, και το μέγεθος και την ανάλυση.
Εάν χρησιμοποιείς το adobe premiere pro ίσως να μπορώ να σε διευκολύνω και σε άλλα ζητήματα γιατί αυτό το πρόγραμμα χρησιμοποιώ εγώ.
Γεια σας! Ειμαι fan των ανιχνευσεων,συγχαρητηρια κυριε Σαββιδη για την εκπομπη σας!(και συγνωμη αν δεν ειναι εδω ο καταλληλος χωρος να το πω)Ειδα οτι αναφερθηκε η επομενη εκπομπη,και θα το εκτιμουσα πολυ αν μπορουσατε να μας πειτε το θεμα της. Ευχαριστω!
Για τα βίντεο: Το έψαξα και νομίζω πως βρήκα μια πολύ καλή κωδικοποίηση (ειδικά αν χρησιμοποιείς το adobe premiere pro - υποθέτω ότι αυτό χρησιμοποιείς αφού είναι το πιο επαγγελματικό):
Χρησιμοποίησε κατ' αρχήν το format windows media και όχι mpeg όπως σου είχα πει στο προηγούμενο post μου.
Επιλέγεις το βίντεο μαζί με τον ήχο του και κατόπιν:
Πηγαίνεις στο file export adobe media encoder και κάνεις κλικ.
Βγαίνει ένα παράθυρο με διάφορα χαρακτηριστικά.
Στο παράθυρο που βγαίνει επιλέγεις: στο format: Windows Media στο present: WM9 NTC 128K Download *(δες υποσημείωση)
και σώνεις το βίντεο κανονικά.
Στη συνέχεια, περνάς το βίντεο ως νέα ανάρτηση στο blogspot. (Πάνω από το πλαίσιο στο οποίο γράφονται τα κείμενα, στις διάφορες επιλογές, έχει το εικονίδιο που αντιστοιχεί στα βίντεο. Κάνεις κλικ σε εκείνο και ανεβάζεις το βίντεο.)
Προφανώς το ανέβασμα θα πάρει αρκετή ώρα, την πρόοδο του ανεβάσματος θα την δεις κάτω αριστερά.
Επιπλέον, το blogspot θα κάνει κάποια ώρα για να επεξεργαστεί το βίντεο, ώστε να το μετατρέψει στο δικό του format.
Όλα αυτά που σου γράφω τα δοκίμασα τώρα, ο ίδιος, και είδα ότι λειτουργούν.
_________________ * Η κωδικοποίηση 128Κ δίνει γενικά καλά αποτελέσματα. Ο ήχος ακούγεται σωστά, και μόνο ορισμένες λεπτομέρειες δε φαίνονται. Με αυτό το format που σου προτείνω, το ένα λεπτό θα πιάνει μόνο γύρω στο 1MB(!) οπότε μπορείς ολόκληρη την εκπομπή να την έχεις σε ένα αρχείο, και όχι σε κομμάτια όπως σου έγραψα παραπάνω.
Ακόμη καλύτερα αποτελέσματα δίνουν τα: WM9 NTC 256K Download και WM9 NTC 512K Download. καταλαμβάνουν ωστόσο τον διπλάσιο και τον τετραπλάσιο χώρο αντίστοιχα.
Πολύ φτωχά αποτελέσματα θα δώσει η κωδικοποίηση WM9 NTC 64K Download και δε σου τη συνιστώ γιατί με μια τέτοια κωδικοποίηση δε θα καταλαβαίνεις ποιος είναι ο Γιανναράς και ποιος είναι ο Παντελής...
Ιδού οι δοκιμές που έκανα στο δικό μου blog, σε ένα μικρό βιντεάκι: http://ermarion.blogspot.com/
(πες μου όταν τα δεις ώστε να τα αφαιρέσω, γιατί το θέμα του blog μου είναι άσχετο με τα βίντεο)
ok, το είδα το video.ευχαριστώ πολύ ερμάριον.θα το δοκιμάσω και αυτό γιατί το auto gk που χρησιμοποίησα δεν με διευκόλυνε ιδιαίτερα. btw ενδιαφέρον blog για όσους αγαπάμε τα πιγκουινάκια (έστω και για τους αρχάριους....)thanks a lot!!
κ.ΣΑΒΒΙΔΗ προτείνω να κάνετε μια εκ πομπή για τον επιταχυντή CERN στα γαλλοελβετικά σύνορα,με αφορμή την έναρξη λειτουργίας του τον Αυγουστο και κάποιων "εσχατολογικών" σεναρίων που δημοσιεύθηκαν για ενδεχόμενη καταστροφή της γής,ακόμα και ολόκληρου του σύμπαντος! Είμαστε (οι άνθρωποι)πιο ισχυροί και απο το θεό και δέν το ξέραμε? Επειδή συχνά οι εκπομπές σας έχουν και καθαρά επιστημονικό περιεχόμενο,θα είχε πολύ ενδιαφέρον.
Panagioti, για το θέμα που προτείνεις έχουμε κάνει εκπομπή, μάλιστα, επισκεφθήκαμε καιτο CERN και προβάλλαμε πλάνα απο τον επιταχυντή και τους ανιχνευτές. Θα ξανακάνουμε, βλέποντας το θέμα απο άλλη ματιά. Έχουμε πολύ υλικό. Θέλουμε, όμως, να εξασφαλίσουμε και μια συνέντευξη με τον Higgs.Όπως θα γνωρίζετε το πείραμα θα διερευνήσει και την ύπαρξη ή μη σωματιδίων του Higgs. Πρόκειται για τα σωματίδια τα οποία δίνουν βάρος στα σώματα. Η ύπαρξή τους επισημάνθηκε θεωρητικά απο τον Higgs και τώρα αναμένουμε την πειραματική επβεβαίωση. Πάντως, στον τομέα της επιστήμης έχουμε πάρει ήδη πάρα πολή καλές συνεντεύξεις για την κβαντική βαρύτητα και τη σχετικιστική φυσική απο πρωτοπόρους διεθνώς φυσικούς τις οποίες θα προβάλλουμε τη νέα τηλεοπτική περίοδο.
ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ ΔΙΚΑΙΟ, ΓΟΝΕΙΚΗ ΙΣΟΤΗΤΑ, ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΒΟΥΛΗΣΗ Νίκος Σπιτάλας, Πρόεδρος ΣΥΓΑΠΑ, (Spitalas@yahoo.gr, http://spitalas.blogspot.com)
Εως το 2004, στην Ελλάδα επικρατούσε η λογική του Μεσαίωνα στην επίδοση δικαστικών αποφάσεων που αφορούν στο οικογενειακό δίκαιο (επιμέλεια παιδιών, επικοινωνία πατέρα-τέκνου, διατροφές). Το έτος αυτό, βρέθηκε άνθρωπος (ο υπογράφων) να αμφισβητήσει τον παραλογισμό αυτό και μάλιστα να ιδρύσει σύλλογο (ΣΥΓΑΠΑ) με 25.000 μέλη (άνδρες-γυναίκες), διαμαρτυρούμενα σήμερα και με οργάνωση κόμματος. Αυτή η ισχυρή δυναμική, ως αντίδραση του νομικού μας συστήματος, της δικαστηριακής πρακτικής, της άνισης μεταχείρισης γονέων στο διαζύγιο παρουσίασε στην κοινή γνώμη τις ελλείψεις της κοινωνίας μας σε επίπεδο εκπαίδευσης αλλά και τις καταστροφικές συνέπειες στα παιδιά. Παρουσιάσαμε το θέμα επιστημονικά, ακτιβιστικά, κοινωνικά, νομικά, ψυχιατρικά. Δείξαμε την οικονομική πλευρά του προβλήματος καθώς και την πολιτική διάσταση. Δυστυχώς, όμως στη χώρα μας, υπάρχουν δυνάμεις που θέλουν την καταστροφή της οικογένειας, την καταστροφή προτύπων, ιδανικών και ηθών. Θέλουν τη νομική εμπλοκή των νοικοκυραίων στην υπόθεση ‘διαζύγιο’, θέλουν την θυματοποίηση της γυναίκας, θέλουν την καταστροφή του ενός εκατομμυρίου παιδιών. Προ δεκαπενταετίας, στις υπερατλαντικές χώρες, πολλά θέματα λύθηκαν με την πολιτική εισαγωγή υπευθύνων ακτιβιστών πατεράδων αλλά, και στην Ευρώπη από διετίας εμφανίστηκαν άτομα και κόμματα (πχ. Matt’Ο Connors στη Βρετανία, Carlos Caldito στην Ισπανία, Jοhn Jammit στη Μάλτα). Η οικογενειακή έννομη τάξη, ως αξεδιάλυτο σύμπλεγμα υφιστάμενης νομοθεσίας και παγιωμένης νομολογίας, έχει δημιουργήσει μια εκρηκτική ανισότητα μέσα στους κόλπους της κάθε ελληνικής οικογένειας με παιδιά. Πρόκειται για την ανισότητα σε βάρος του πατέρα. Αυτή δημιουργείται από το γεγονός ότι, σε περίπτωση διάλυσης της συμβίωσης – εν γάμω ή εκτός αυτού – το παιδί ή τα παιδιά θα περιέλθουν, με μια πιθανότητα άνω του 99%, στην μητέρα. Η ανισότητα αυτή αποκτά την πλήρη πρακτική σημασία της από το γεγονός ότι, σε περίπτωση διάλυσης του γάμου, το σύστημα της μονογονεϊκής επιμέλειας, όπως υπάρχει και εφαρμόζεται στην χώρα μας, βασίζεται στην αρχή του «όλα ή τίποτα». Ο ένας γονιός, αυτός που θα πάρει την «επιμέλεια», έχει περίπου απόλυτη εξουσία αποφάσεων σχετικά με το «τέκνο». Ο άλλος γονιός, αυτός που δεν θα «πάρει την επιμέλεια», χάνει κάθε αποφασιστικό ρόλο. Μαζί με την συμβίωση με τον άλλο γονιό χάνει και την συμβίωση με το παιδί του, χάνει και κάθε δικαίωμα να αποφασίζει για το παιδί του. Έτσι, μετά την διάσταση των γονιών του, το παιδί αποκτά έναν μόνο γονιό, και αποξενώνεται σχεδόν νομοτελειακά από τον άλλο. Αντίστοιχα, ο άλλος γονιός χάνει τον γονικό του ρόλο στο παιδί του, και το βλέπει να αποξενώνεται από αυτόν. Η κατάσταση αυτή δεν αλλάζει, ακόμα κι αν ασκείται – όποτε και όσο ασκείται – ένα «χλωμό» και αποδυναμωμένο, δικαίωμα «επικοινωνίας». Την απαίσια εικόνα συμπληρώνει η αντιδικία μεταξύ των γονιών για την διατροφή του παιδιού. Όπως είναι ρυθμισμένος ο θεσμός της «διατροφής» σήμερα, με την έλλειψη κάθε ελέγχου για το «πού πάνε τα χρήματα» από τη στιγμή που θα καταβληθούν, ο γονιός που την καταβάλλει νιώθει – δικαιολογημένα – ότι μισθοδοτεί τον άλλο γονιό για να του στερεί το παιδί και να το στρέφει εναντίον του. Η κατάφωρα άδικη αυτή κατάσταση δεν αφορά μόνον τα παιδιά χωρισμένων γονιών, ούτε μόνο τους χωρισμένους πατέρες, που έχουν δει τα παιδιά τους να τους περιφρονούν, να ζουν χωρίς οι ίδιοι να έχουν τον παραμικρό λόγο πάνω τους, να αποξενώνονται και να μην τους θέλουν, και να υπόκεινται – με την προστασία όλων των Αρχών – στην αποκλειστική εξουσία, επιρροή και υποβολή της άλλης πλευράς. Αφορά άντρες και γυναίκες, μέσα και έξω από τον γάμο. Μέσα στον γάμο, αφού, στις υπάρχουσες σήμερα οικογένειες, η νομική ανισότητα αποτελεί διαλυτικό παράγοντα. Στην οικογένεια, ο ένας γονιός – κατά κανόνα: ο πατέρας – δεν μπορεί να συζητήσει, να «διαπραγματευθεί» με τον άλλον, υπό όρους ισότητας, τις οικογενειακές αποφάσεις, τα θέματα της κοινής ζωής, την ανατροφή των παιδιών τους. Και δεν μπορεί, αφού αντιμετωπίζει, ανά πάσα στιγμή και σε κάθε διαφωνία με τον άλλον, το φάσμα της διάλυσης της οικογένειάς του. Και η διάλυση της οικογένειας, για τον γονιό που δεν θα πάρει την «επιμέλεια» των παιδιών του, θα σημαίνει αναγκαστικά και ουσιαστική απώλεια του οικογενειακού δεσμού με το παιδί του. Αφορά όλα τα παιδιά, που βλέπουν την οικογένειά τους να διαλύεται, επειδή έχει δομηθεί από την κατεστημένη έννομη τάξη ως οικογένεια ασταθής, και έτσι χάνουν ή θα χάσουν τον ένα γονιό τους. Αφορά άντρες και γυναίκες ως παππούδες, αν έχουν την ατυχία να εκπροσωπούν την πλευρά που δεν θα έχει την «επιμέλεια». Αφορά τις συντρόφους των πατέρων που χάσαν τα παιδιά τους, κι έχουν δίπλα τους έναν τραυματισμένο άνθρωπο, με ακρωτηριασμένη τη ζωή του. Αφορά κάθε άνθρωπο, άντρα ή γυναίκα, που κινδυνεύει να δει το παιδί του αποξενωμένο, επειδή το νομικό σύστημα θα δώσει την απόλυτη εξουσία στον άλλον. Αφορά κάθε γονιό, πατέρα ή μητέρα, που αντιλαμβάνεται ότι το παιδί του χρειάζεται και τους δυο γονείς του. Αφορά, δηλαδή, και τις ίδιες τις μητέρες, που, αν και φαίνεται ότι το σημερινό σύστημα, στην περίπτωση διάλυσης της οικογένειάς τους τις «ευνοεί», ωστόσο τις καταδικάζει σε μιαν αντιδικία με τον «άλλον» γονιό, συχνά οδυνηρή, και στην απώλεια του άλλου γονιού για το παιδί τους, ενώ αντίθετα το παιδί τους τον χρειάζεται, και θα έπρεπε οι δημόσιοι θεσμοί να τον καλούν – ή και να τον υποχρεώνουν – στον γονεϊκό του ρόλο. Πίσω από την εκτεταμένη δυστυχία που δημιουργείται με αυτόν τον τρόπο, βρίσκεται ένα ανεπαρκέστατο θεσμικό σύστημα ενός βεβιασμένου εκσυγχρονισμού και μιας ψευδώνυμης «ισότητας». Βρίσκεται η έλλειψη θέλησης και προτύπων της νομολογίας, που εφάρμοσε τους νόμους στην πλέον απλουστευτική και συντηρητική εκδοχή τους. Βρίσκεται ένα ανεπαρκέστατο σύστημα δημόσιας ψυχιατρικής και παιδοψυχιατρικής, που, αντί να καθοδηγήσει την νομική πράξη σε υγιέστερες και εξισορροπητικές λύσεις, δεν έχει άλλο να προτείνει από την «πειθάρχιση» του άλλου γονιού και του παιδιού, σε δικαστικά διαμορφωμένες άδικες καταστάσεις. Βρίσκεται η εμφανέστατη ανεπάρκεια δημοσίων θεσμών που θα συμβουλεύουν την οικογένεια και θα προστατεύουν τα οικογενειακά δικαιώματα και τους οικογενειακούς δεσμούς, όσο διαρκεί η οικογένεια, ή και στην περίπτωση που αυτή θα διαλυθεί. Βρίσκεται η πλήρης έλλειψη συστήματος εκπαίδευσης οικογενειακών δικαστών. Βρίσκεται η ανυπαρξία του θεσμού του οικογενειακού δικαστή. Βρίσκεται η πλήρης παραγνώριση του παιδιού ως φορέα δικαιωμάτων και βούλησης που θα πρέπει να γίνει σεβαστή. Βρίσκεται η πλήρης έλλειψη εκπροσώπησης του παιδιού, ως ανεξαρτήτου και τρίτου μέρους ενώπιον των αρχών, συμπεριλαμβανομένων των δικαστηρίων. Βρίσκεται η παράλογη τοποθέτηση «συμφέροντος του παιδιού» στον χώρο της «ιδιωτικής διαφοράς». Βρίσκεται μια Πολιτεία που «νίπτει τας χείρας της», παραδίδοντας το παιδί χωρισμένων γονέων στον ένα από τους δυο γονείς του, και αφοπλίζοντας τον άλλον, ώστε να μην μπορεί να αμφισβητήσει το γονεϊκό μονοπώλιο του «έχοντος την επιμέλεια» γονιού. Αυτή η έντονη αδικία και αυτή η διάχυτη δυστυχία αναμφίβολα αποτελούν εκδηλώσεις μιας κοινωνικής παθογένειας: ανώριμοι χαρακτήρες και με χαμένο προσανατολισμό, σε πλήρη σύγχυση, διαμορφωμένοι στο πλαίσιο μιας κοινωνίας σε γοργούς ρυθμούς διάλυσης, κάνουν παιδιά ενώ ταυτόχρονα αδυνατούν να μοιραστούν την ζωή τους με τον άλλον. Συνειδητοποιώντας ότι γίνονται ή έγιναν γονείς, σπεύδουν να διαχωρίσουν την ζωή τους από τον άλλον, παίρνοντας το παιδί στην δική τους ζωή, και αποκλείοντάς το από την ζωή του άλλου. Αλλά το ζήτημα είναι κατά πόσον οι υφιστάμενοι θεσμοί θεραπεύουν και συμμαζεύουν αυτά τα φαινόμενα, ή επιταχύνουν την διάλυση και την καταστροφή. Στην περίπτωση του κατεστημένου συστήματος της απόλυτης μονογονεϊκής επιμέλειας, ο ρόλος των υφισταμένων θεσμών είναι διαλυτικός και καταστροφικός. Το ζευγάρι που χωρίζει υποχρεώνεται από τον νόμο να προσφύγει στα δικαστήρια για να διαμορφώσει την νέα έννομη κατάστασή του. Και η παρέμβαση των δικαστηρίων είναι πάντα προς την κατεύθυνση της διάλυσης της οικογένειας, της απόδοσης του παιδιού στον ένα από τους γονείς του, και στην αποκοπή της ουσιαστικής οικογενειακής του σχέσης με τον άλλον. Στο παραπάνω πλαίσιο, δεν έχει νόημα να επιχειρείται να μετατεθεί η ευθύνη της διάλυσης και της καταστροφής στους γονείς που χωρίζουν, με δικαιολογίες του τύπου «αν εσείς δεν τα βρίσκετε μεταξύ σας τι να σας κάνουμε εμείς». Τούτο, διότι οι γονείς που χωρίζουν, έλαβαν τις αποφάσεις τους στο πλαίσιο των επιλογών που τους παρέχουν οι υπάρχοντες θεσμοί. Και είναι οι υπάρχοντες θεσμοί – αφού στα δικαστήρια, οι διαφορές για την «επιμέλεια» δικάζονται δίπλα – δίπλα με διαφορές για την «απόδοση μισθίου» και ανακοπές κατά διαταγών πληρωμής – αυτοί που «εκπαιδεύουν» τους γονείς να αντιδικούν και να αλληλοεξοντώνονται. Σ’όλα αυτά, ποτέ δεν συνεκτίμησε κανείς (ιδίως οι δικαστές) το γεγονός ότι 30% τουλάχιστον των Ελλήνων παρουσιάζει μιας μορφής ψυχοπάθεια που σε περίπτωση σύγκρουσης όπως είναι το διαζύγιο, εκδηλώνεται έντονα και η μοναδική εξουσία, όπως η επιμέλεια, που δίνεται σε γονέα με ψυχικά προβλήματα φέρνει καταστροφή. Συνεπώς, προβάλλει ως επείγουσα και πιεστική αναγκαιότητα η θεσμική μεταρρύθμιση στον ζωτικότατο χώρο του κοινωνικού ιστού, που είναι η οικογενειακή έννομη τάξη. Προβάλλει ως επείγουσα και πιεστική αναγκαιότητα η καθιέρωση της «συνεπιμέλειας», ως βάσης για την διατήρηση των γονεϊκών ρόλων και σχέσεων απέναντι στο παιδί, ακόμα κι όταν το ζευγάρι των γονιών που το δημιούργησαν δεν ζει μαζί. Η «συνεπιμέλεια» νοείται σε τριπλή βάση: (1) Κοινή εξουσία αποφάσεων για το παιδί, μεταξύ των γονέων. (2) Ισόρροπη και ισόμετρη κατανομή του χρόνου του παιδιού με τον κάθε γονέα. (3) Κοινή ευθύνη για το παιδί, τόσο για τα οικονομικά, όσο και για τα εν γένει προσωπικά βάρη του γονεϊκού ρόλου. Βεβαίως, ένα σωστό νομοθετικό πλαίσιο, που θα διασφαλίσει τις ισορροπίες και θα κατευθύνει τους γονείς σε δίκαιες και ορθά εξισορροπημένες λύσεις, θα έχει ήδη «τοποθετήσει» το πρόβλημα σε νέες βάσεις, και θα το έχει φέρει πιο κοντά στην λύση του. Αυτά σημαίνουν: επείγουσα και ριζική μεταρρύθμιση του οικογενειακού δικαίου του Αστικού Κώδικα και της Πολιτικής Δικονομίας Αλλά δεν αρκεί αυτό. Αναγκαία είναι, δίπλα στην νομοθετική μεταρρύθμιση: (1) Η ανάπτυξη δημόσιων θεσμών, επαρκώς εξειδικευμένων, επανδρωμένων με ειδικά εκπαιδευμένους ειδικούς ψυχικής υγείας, κοινωνικούς λειτουργούς, δικηγόρους, δικαστές και εισαγγελείς, εκτελεστικά όργανα. Εάν η ευθύνη για το παιδί κατανέμεται ισόρροπα στους δύο γονείς, εκεί που δεν μπορεί να υπάρξει συναπόφαση των γονέων – δεδομένης της κατά τεκμήριο διάστασης των απόψεών τους, αν τελούν και οι ίδιοι σε διάσταση – θα πρέπει να υπάρχει άμεσα διαθέσιμος δημόσιος θεσμός, υπό μορφή «οικογενειακού δικαστηρίου», ο οποίος θα πληροφορηθεί, θα συγκεντρώσει στοιχεία, θα εξετάσει το παιδί, θα συμβουλέψει, θα μεσολαβήσει, θα διαιτητεύσει και, εν ανάγκη, θα αποφασίσει και θα επιβάλει. Η «συνεπιμέλεια» δεν μπορεί να καθιερωθεί μόνο στο ιδιωτικό δίκαιο. Χρειάζεται την παράλληλη ανάπτυξη δημόσιων θεσμών, που θα την συμπληρώνουν. (2) Η αντιπροσώπευση του παιδιού ενώπιον των ειδικευμένων δημοσίων θεσμών, ως τρίτου μέρους, ανεξάρτητου από τους γονείς του. Το παιδί δεν μπορεί να αντιπροσωπεύεται, ούτε να παρίσταται στα δικαστήρια, από τον ένα από δύο γονείς που αντιδικούν μεταξύ τους και αλληλοσπαράσσονται. Ένας «συνήγορος του παιδιού» θα πρέπει να αναπτυχθεί, επανδρωμένος με ειδικά εκπαιδευμένους λειτουργούς, της ψυχολογίας όσο και της νομικής, που θα μπορεί να «ακούει» το παιδί, να έρχεται σε διάλογο με αυτό, και να εκφράζει την βούλησή του ενώπιον παντός αρμοδίου οργάνου, και να το αντιπροσωπεύει στα «οικογενειακά δικαστήρια». Κανείς δεν είναι τόσο αφελής, ώστε να νομίζει ότι, με έναν νομοθετικό ορισμό, ή με λίγες νομοθετικές ρυθμίσεις, ή τροπολογίες, θα λυθεί το βαθύτατο πρόβλημα που υπάρχει. Το πρόβλημα δεν είναι απλώς νομοθετικό. Είναι γενικότερα θεσμικό, και η λύση του απαιτεί την διάπλαση θεσμών, που θα πρέπει να δημιουργηθούν και με την νομοθετική βούληση, αλλά και με την γενικότερη πολιτειακή βούληση, που θα διασφαλίσει τους απαραίτητους πόρους. Όλα αυτά, θα πρέπει να γίνουν αντικείμενο της πλέον σοβαρής επεξεργασίας, επιστημονικής όσο και οργανωτικής. Θα πρέπει να βασιστούν στην εμπεριστατωμένη επιστημονική έρευνα της Ελληνικής πραγματικότητας, αλλά και στην σοβαρή μελέτη και την ανταλλαγή ιδεών με τις πρακτικές που εφαρμόζονται στο εξωτερικό. Θα πρέπει να συνδυαστούν με την ανάπτυξη διαλόγου μεταξύ των ενδιαφερομένων ομάδων και φορέων. Θα πρέπει και το άμεσα ενδιαφερόμενο άτομο, ο πατέρας, η μητέρα, ο αδελφός, ο παππούς ή η γιαγιά που προβληματίζονται, να μπορούν να ρωτήσουν, να μάθουν, να πουν, να ακουστούν, να αποκτήσουν λόγο. Θα πρέπει να υλοποιηθούν με την διάχυση στο κοινωνικό σώμα των αρχών της δικαιοσύνης στις οικογενειακές σχέσεις, με επίκεντρο τα δικαιώματα του κάθε μέλους της οικογένειας. Και θα πρέπει να εξοπλιστούν με μηχανισμούς ελέγχου και ανάδρασης, να μαθαίνουμε από τις προόδους, τα επιτεύγματα και τα λάθη μας, και να προβαίνουμε στις αναγκαίες προσαρμογές. Στην παραπάνω προοπτική, οι υφιστάμενοι κομματικοί μηχανισμοί έχουν αποδείξει πλήρη έλλειψη πολιτικής βούλησης και ενδιαφέροντος, προοπτικής και ικανότητας. Επιλεκτικά και μόνον, ορισμένοι εκπρόσωποι κομμάτων ή βουλευτές, από διάφορους χώρους, έδειξαν ενδιαφέρον για τον χώρο που εκφράζουμε, αντιμετωπίζοντάς μας κυρίως ως πιθανή πηγή ψήφων. Χαρακτηριστική της αντιμετώπισής μας από το σημερινό πολιτικό σύστημα, ήταν η οικτρή κατάληξη της ισχνής απόπειρας της κυβέρνησης της Ν.Δ. να παρέμβει προς μια θετική κατεύθυνση – αυτήν της «συνεπιμέλειας» – στο πρόσφατο νομοσχέδιο που εξελίχθηκε στον Ν. 3719/08 (ΦΕΚ Α΄ 241/26.11.2008). Το νομοσχέδιο που κατατέθηκε προς ψήφιση, ήταν αποτέλεσμα μιας επεξεργασίας, που αποτέλεσε ένα από τα πιο καλά φυλαγμένα «απόρρητα» του Υπουργείου Δικαιοσύνης της Ν.Δ. Το τελευταίο, επιμελώς απέφυγε κάθε διάλογο με τους συλλόγους και φορείς του χώρου των χωρισμένων πατέρων, οι οποίοι ενδιαφέρονταν ιδιαιτέρως και κατέθεταν αλλεπάλληλες προτάσεις και προσκλήσεις διαλόγου, οι οποίες, άμα τη καταθέσει τους, κατέληγαν στον κάλαθο τον αχρήστων. Και έτσι, όμως, προβλέφθηκε, έστω και σε ατελή και προβληματική μορφή, η «συνεπιμέλεια», στο νομοσχέδιο που ετοιμάστηκε, ως τροποποίηση διατάξεως του Αστικού Κώδικα. Η πρόβλεψη αυτή σκόπευε να προσαρμόσει την Ελληνική νομοθεσία στις διεθνείς υποχρεώσεις της από την σύμβαση για τα δικαιώματα του παιδιού (Σύμβαση Ν. Υόρκης της 26/1/1990, Ν. 2101/1992, ΦΕΚ Α΄/192, ιδίως στο άρθρο 18, την «αναγνώριση της αρχής, σύμφωνα με την οποία και οι δύο γονείς είναι από κοινού υπεύθυνοι για την ανατροφή του παιδιού και την ανάπτυξή του.»). Κατοχύρωνε, σε στοιχειώδη μορφή, το δικαίωμα του παιδιού να ανατρέφεται κι από τους δυο γονείς του, ακόμα κι αν οι ίδιοι έχουν χωρίσει. Η απόσυρση της «τροπολογίας» για την «συνεπιμέλεια» αποφασίστηκε – χαρακτηριστικά – μεσουρανούντος, στην τότε συγκυρία, του σκανδάλου της Μονής Βατοπεδίου. Η τραγελαφική ιστορία της αρχικής πρόβλεψης, του όλου χειρισμού και της εν τέλει απόσυρσης της διάταξης της «συνεπιμέλειας» από την Κυβέρνηση. Η στάση των κομμάτων ήταν καταρχάς αυτή της αδιαφορίας, η οποία δεν πρόκειται να μετατραπεί σε ενδιαφέρον, εάν η δυναμική για την μεταρρύθμιση του οικογενειακού δικαίου δεν μετατραπεί σε πολιτική και εκλογική δύναμη. Τούτο δεν πρόκειται να γίνει ποτέ, όσο οι άμεσα ενδιαφερόμενοι ψηφίζουν τα παραπάνω κόμματα. Αλλά κι αν ακόμα η σημερινή αδιαφορία των υφισταμένων κομμάτων μετατραπεί σε ενδιαφέρον, είναι βέβαιο ότι η συμβιβαστική στάση, οι αόριστες υποσχέσεις, ο πολιτικός συγκερασμός, η απλώς διαχειριστική αντίληψη της εξουσίας, και η κραυγαλέα, στις περισσότερες περιπτώσεις, ανεπάρκεια των στελεχών και των μηχανισμών τους, θα ματαιώσουν την κάλυψη, έστω και του ελαχίστου των απαιτήσεων ενός τόσο σοβαρού ζητήματος. Το κενό αυτό, ένα κενό πολιτικής εκπροσώπησης του αιτήματος της θεσμικής αλλαγής στον χώρο του οικογενειακού δικαίου, μπορεί να καλύψει ένα νέο κόμμα το κόμμα των μπαμπάδων, το κόμμα της γονεικής ισότητας, το κόμμα των αδικημένων κοινωνικά και δικαστικά. Α. Την δυναμική βάση του, μια μάζα ανθρώπων που έχασαν τις οικογένειές τους και τα παιδιά τους, ή που απειλούνται να χάσουν τις οικογένειες και τα παιδιά τους, λόγω του υφισταμένου σήμερα θεσμικού πλαισίου, ή που προβληματίζονται και θέλουν να διασφαλίσουν την οικογένειά τους από την απειλή της διάσπασης και τα παιδιά τους από την απειλή της αποξένωσης. Η κοινωνική βάση αυτή είναι ποτισμένη με την έντονη αίσθηση της αδικίας, και την απαίτηση να «γίνει κάτι» για όλα αυτά. Απαιτεί να παρέμβει η πολιτεία για να αποτρέψει, να διορθώσει, να επανορθώσει το κακό που τους βρήκε ή που τους απειλεί. Ως εκλογική βάση, διαμοιράζεται σε όλο το πολιτικό φάσμα, και αποτελείται από ψηφοφόρους όλων των κομμάτων. Όμως, εδώ είναι που αναπτύσσεται ένας εξαιρετικά πολύμορφος και δυναμικός πλούτος ιδεών, ο οποίος διασταυρώνεται με τον όμοια δυναμικό και πολύμορφο πλούτο ιδεών που έρχεται από το εξωτερικό, από άμεσες επαφές με τις εκεί οργανώσεις, αλλά και μέσω του διαδικτύου. Β. Δύο πυλώνες στηρίζονται στην βάση αυτή, και αντλούν από αυτήν την δυναμική τους: ο ένας είναι μια αξιόλογη επιστημονική κίνηση, ιδίως στις επιστήμες της νομικής και των επιστημών της ψυχικής υγείας, σε όλο τους το φάσμα. Και ο άλλος είναι οι συλλογικές μορφές δράσης. Τις έχουμε δει να εκδηλώνονται με μορφές δράσης όπως διαδηλώσεις, διαμαρτυρίες, ακτιβιστικές ενέργειες, εκδηλώσεις και επιστημονικά συνέδρια, καθώς και αλληλοϋποστήριξη, ανταλλαγή εμπειριών, γνώσεων και συμβουλών μεταξύ των μελών. Το επόμενο βήμα είναι η δράση τους μέσα από ένα συγκροτημένο κομματικό μηχανισμό. Γ. Το κόμμα αυτό μπορεί να εκφράσει πολιτικά την βάση αυτή, και τις κινήσεις που βασίζονται πάνω της, συλλογικούς φορείς και επιστημονικές προτάσεις. Εκφράζει, σε πολιτική πράξη, την κοινωνική βάση διαμαρτυρίας και απαίτησης για μεταρρύθμιση των θεσμών. Εκφράζει την δυναμική που διοχετεύεται, από την κοινωνική βάση, μέσα από τους πυλώνες, στην απαίτηση ενός κόμματος και ενός άμεσου και αυτοδύναμου ρόλου στα πολιτικά πράγματα, στην πολιτική εξουσία, στις πολιτικές αποφάσεις. Δ. Υπάρχει ήδη η αναγκαία επιστημονική υποδομή, που προσφέρουμε στην κοινή γνώμη και στο εκλογικό σώμα ένα αξιόπιστο και αντιπροσωπευτικό δείγμα δεδομένων, με βάση τα οποία θα αποφασίσει και θα θελήσει να εκφραστεί πολιτικά από εμάς. Όσον αφορά την θέση μας στο πολιτικό σύστημα, δεν τρέφουμε αυταπάτες. Το εκλογικό σώμα φαίνεται, στην παρούσα συγκυρία, να διασκορπίζεται μεταξύ των υφισταμένων κομμάτων, και να αποκεντρώνεται προς τα μικρά κόμματα, που βλέπουν τα ποσοστά τους στις δημοσκοπήσεις να αυξάνονται. Όμως, αυτή είναι μια τυπική κατάσταση μεταξύ βουλευτικών εκλογών, και κυρίως ενόψει ευρωεκλογών, όπου κυριαρχούν οι στάσεις, οι δηλώσεις και οι ψήφοι διαμαρτυρίας. Στις βουλευτικές εκλογές, όποτε αυτές διεξαχθούν, τα δυο μεγαλύτερα κόμματα, αναμένεται να κατέλθουν με το νέο διαφαινόμενο δίλημμα: «αυτοδυναμία ή πολιτική κρίση», και είναι πολύ πιθανό το εκλογικό σώμα να πολωθεί. Ο βασικός μας στόχος είναι, σε οποιεσδήποτε συνθήκες και αν επικρατήσουν, να αντιπροσωπευθούμε στην Ευρωβουλή και στην Βουλή. Στο παραπάνω πλαίσιο, εμείς βρισκόμαστε σε ίση απόσταση από όλα τα κόμματα, βεβαίως και από τα δύο μεγαλύτερα «κόμματα εξουσίας». Συμμεριζόμαστε τις θετικές τους απόψεις, κρίνουμε τις αρνητικές. Αλλά, όσον αφορά την πολιτική μας στάση, κυρίως ως πολιτική συνεργασιών, δεσμευόμαστε ότι δεν πρόκειται εμείς να αποτελέσουμε παράγοντα πολιτικής κρίσης. Για να επιτευχθεί ο σκοπός της κοινωνικής μεταρρύθμισης χρειάζεται πολιτική σταθερότητα, και, στο παραπάνω πλαίσιο, εφόσον αντιπροσωπευθούμε στην Βουλή, θα συνεργαστούμε και θα στηρίξουμε οποιοδήποτε κόμμα δείξει ότι είναι ικανό να κυβερνήσει, με εμάς ή και χωρίς εμάς, με τον ειδικό σκοπό να προωθήσουμε την μεταρρύθμιση που έχουμε οραματιστεί και δουλεύουμε να υλοποιήσουμε. Η οργάνωση και η δράση του ΣΥΓΑΠΑ εξυπηρετεί την ελεύθερη λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος. Στο παραπάνω πλαίσιο, η δράση μας και η συνεργασία μας με οποιονδήποτε τρίτο φορέα, δεν είναι άνευ ορίων. Όλες μας οι ενέργειες, εντός και εκτός Βουλής, όπως και η πολιτική στήριξη που θα επιλέξουμε να δώσουμε σε ενέργειες τρίτων, δεσμεύονται στους σκοπούς μας, από τη μια μεριά στην προώθηση της κοινωνικής μεταρρύθμισης που οραματιζόμαστε, από την άλλη στην υποστήριξη κάθε προοδευτικής, κοινωνικής, αναπτυξιακής ή οικολογικής πρωτοβουλίας ή κίνησης, στην κατεύθυνση της κοινωνικής δικαιοσύνης.
15 σχόλια:
Γεια σας.
Μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα κείμενα που υπάρχουν στις ιστοσελίδες του ΣΥΓΑΠΑ www.sos-sygapa.eu.
Είναι μείζον πολιτικό ζήτημα το θέμα των διαζυγίων
Των διαζυγίων!!!
Ποιών διαζυγίων;
Χρστ χρστ χρστ (ξύνω το κεφάλι μου) χρστ χρστ !!!
Άσε μας ρε χριστιανέ μου τώρα και εσύ,που όλοι οι άσχετοι στον χώρο του άσπικ μπαίνετε.
Δέν βλέπεις ότι εδώ κάνουμε δουλειά;
Λοιπόν,κριτική, της του σαββίδη εκπομπής, υπ αριθμ. τρία.
Ή τέσσερα;
Όχι τρία.
Μισό λεπτό να φέρω και τις σημειώσεις μου.
Για να δούμε τι έχουμε εδώ να γράψουμε σήμερα.......Εμφανώς ανώτερη η γερμανία,έχοντας πάρει από την αρχή του αγώνα τον έλεγχο της μεσαίας γραμμής και......συγγνώμη λάθος.Αυτή είναι η κριτική του χθεσινού αγώνα για άλλο μπλόγκ.....για να δούμε που έχω τις σημειώσεις για την εκπομπή.....σαββίδης σαββίδης σαββίδης σαββίδης σαββίδης....ώπ σε τσάκωσα σαββίδης,εδώ σε έχω τώρα.
Το λοιπόν μπλογκεράδες,χθές περιμέναμε μιά ενδιαφέρουσα εκπομπή όπως μας προετοίμασε ο παντελής ότι θα ήταν,και τελικα όντως επαληθεύθηκε.
Μπράβο παντελή!
Οι καλεσμένοι του άψογοι,ο καθένας με την δική του προσωπικότητα κράτησαν το ενδιαφέρον του κοινού,και τις λίγες φορές που έγινε μιά μικρή κοιλιά, πάντα είχαμε την εναλλακτική λύση του να χαζεύουμε τον γρίβα που δέν τον χωρούσε η θέση του,έγραφε έσβηνε,έψαχνε κάτω από την καρέκλα γελούσε κοιτώντας το ταβάνι,ψιθύριζε δίπλα στον παντελή,έβγαζε έβαζε κατέβαζε ανέβαζε τα γυαλιά του και εμπάση περιπτώσει παλουκωμό δέν είχε.
Τελικα οι μεγάλοι διανοητές είναι το ίδιο συναρπαστικοί και όταν μιλάνε και όταν δέν μιλάνε.
Και βέβαια,καθαρά ανατρεπτικός και ανένταχτος χαρακτήρας,δέν ενέδωσε ούτε μιά φορά να κοιτάξει μπροστά στην κάμερά του,να αρκεσθεί στο ωραίο του παράθυρο,αλλά αλλού μίλαγε αλλού κοίταγε,αλλού απευθυνόταν και από αλλού του απαντούσαν τελικά.
Έ παντελή; Ο γρίβας δέν είναι να του βάζεις πλαίσια τελικά.
Παρόλαυτά δέν βγήκε καθόλου αντιλεοπτικός, ίσα ίσα το αντίθετο.
Και μιάς και αρχίσαμε με τα τεχνικα,να πούμε και για τον παντελή πώς σπάει και αυτός τους τηλεοπτικούς κανόνες,όπως όταν κατεβάζει το κεφάλι του για να διαβάσει τις σημειώσεις του και γεμίζει όλο το παράθυρο με το τριχωτο της κεφαλής,ευτυχώς όμως που δέν έχει πιτυρίδα και είναι φρεσκολουσμένος.
Παρόλαυτά ούτε αυτό καταλήγει τελικά να είναι αντιτηλεοπτικό.Και τελικά είναι άξιο να απορείς,πώς μιά εκπομπή με τόσα φάουλ,να βγαίνει τελικά μιά χαρά.
Μάλλον θα είναι το μυστικό του σαββίδη που τον διατηρεί τόσα χρόνια στην πρωτοπορία της ελληνικής τηλεόρασης.
Να πούμε και για την κάλλη στο ρεπορτάζ (καλή η κάλλη έ παιδιά; ),πώς το τόσο συμβολικως και εμφανώς αυτονόητον,να φοράει δηλαδή λουλουδένια πουκάμισα ανάμεσα στους άλλους λουλουδένιους που μιλάγαν για τον μάη,λουλουδένιο και αυτόν,σε μιά λουλουδοζωγραφισμένη αίθουσα,καταντάει αντικειμενικώς και οπτικώς τελικά δυσνόητον (μήν πώ και τίποτα άλλο και παρεξηθείτε).
Και δηλαδή,άν βγεί τώρα για ρεπορτάζ στα βουνά που θα καίγονται,τι θα φοράει; Στολή πυροσβέστη;
Και αυτοί οι ευρασιάτες;
Σάν χαρτοπαιχτική λέσχη χίπιδων ήταν εκεί κάτω στα σκοτεινά υπόγεια.
Λοιπόν να πώ και την τελευταία κακία μου και τελειώνω με τα περιφερειακά και τεχνικά θέματα της εκπομπής,για την ταινία μικρού μήκους που προβλήθηκε στην αρχή της εκπομπής με τον τίτλο "μιά γαλλίδα από την λάρισα", η οποία άν και μας ξύπνησε νοσταλγικα το παρελθόν καθώς μας θύμησε την παλιά γνωστή διαφήμηση "σαράφης στα τρίκαλα σαράφης στο παρίσι,,κατά τα άλλα δέν στάθηκε στο ύψος των προσδοκιών μας ,αφού είς μάτην περιμέναμε από την πρωταγωνίστρια να μας δώσει στο τέλος και την συνταγή για τραχανόπιτα και πώς απλώνει τα φύλλα στο ταψί.
Έλα έλα εντάξει τώρα,πλάκα κάνουμε,μήν στραβώνετε.
Μπλόγκ είναι εδώ,ζέστη κάνει,κουταμάρες λέμε να περάσει η ώρα...ώχου πιά!!
Και περνάμε τώρα στο καθαρά αγωνιστικό κομμάτι της εκπομπής,όπου ο παντελής από νωρίς έδειξε την διάθεσή του να θέσει τις ενδιαφέρουσες παραμέτρους του ζίζεκ,οι καλεσμένοι του όμως αντέδρασαν γρήγορα και αυτοί και του το ξέκοψαν από την αρχή.
Μετά από αυτό παραιτήθηκε ο παντελής και δέν ξανατόλμησε να αναφερθεί στους πόπ φιλοσόφους όπως σωστά τους χαρακτήρισε ο γρίβας.
Και σε ρωτάω τώρα ρε παντελή,(άσχετο από τις απόψεις μας για το θέμα της εκπομπής) εντάξει εσύ μας προετοίμασες εδώ και μας έβαλες το άρθρο πάνω στο οποίο θα βασιζόταν η εκπομπή όπως είπες,κάποιος όμως να προετοιμάσει και την εκπομπή κατάλληλα και να καλέσει και ένα δυό καλεσμένους από την άλλη όχθη,δεν βρέθηκε;
Συνεχίζεις το ίδιο λάθος.Να κάνεις ένα θέμα,και να καλείς ή όλους που θα συμφωνούν με αυτό ή όλους που θα διαφωνούν.Έτσι όμως ολοκληρωμένος,σφαιρικός και αντικειμενικός διάλογος δέν γίνεται.
Και ορίστε μερικά παιδιά τα πήρε το παράπονο για την μιά άποψη μόνο που ακούστηκε,όπως σου γράψανε.
Για κοίταξέ το αυτό γιατί είναι πρόβλημα.Δέν είναι δυνατόν,ο μόνος ο οποίος προσπαθεί να πεί και την α ντίθετη άποψη σε μιά εκπομπή να είναι ο ίδιος ο παρουσιαστής της;
Κατά τα άλλα μιά χαρά περάσαμε,τον ζίζεκ και την παρέα του τους ισοπεδώσανε εντελώς και το καταφχαριστηθήκαμε (ε μιράζ δέν το καταφχαριστηθηκαμε), μάθαμε και ένα σωρό καινούργια και ενδιαφέροντα πράγματα, δέν βγήκε και ο ανδριανόπουλος τελικά στο τηλέφωνο να μας τα ζαλίσει,όλα ήταν ωραία καλά και ενδιαφέροντα.
Και μπράβο παντελή που διάβασες το πόστ του ερμάριου,που παρότι δέν συμφωνώ μαζί του,ήταν όμως καλογραμμένο και είχε ψυχή και αυθεντικότητα.
Μπράβο και σε σένα ερμάριον.
Όμως να έλεγες και το νικ του ρε παντελή,γιατί να μήν το έλεγες;
Μιά δικαίωση περιμένουν και οι μπλογκεράδες.
Λοιπόν τελειώσαμε την κριτική και σου βάζω και τα αστεράκια που καθιερώνω απο σήμερα.
****
(ολογράφως τέσσερα αστέρια)
Το άριστα είναι τα επτά,αλλα επειδή είμαι πολύ αυστηρός και τα τέσσερα που σου δωσα είναι πάραπολύ καλά και να μήν σε πάρει καθολου το παράπονο.
Μπρός γρήγορα τώρα δουλειά να ετοιμάσεις την επομενη εκπομπή.
Ά,και τι θα γίνει πότε θα τελειώσεις την φετινή περίοδο;
Θα φύγουμε διακοπές σε λίγο.
Άσε που με τόση ζέστη,την επόμενη βδομάδα θα πρέπει να παρουσιάσεις την εκπομπή με μαγιό και ψαροντούφεκο που λέει ο λογος.
ΒΓ Πάντως τον γρίβα να τον καλείς συχνά γιατί την ανεβάζει την εκπομπή.
Και σκέψου και το άλλο που σου λεγα,να καλέσεις μιά φορά τον γρίβα τον γιανναρά και τον νανόπουλο.
Είμαι περίεργος τι θα πούν μεταξύ τους όταν βρεθούν όλοι μαζί.
Διότι πρέπει να καλείς και παράταιρα άτομα μεταξύ τους,μήν καλείς ανθρώπους με απόψεις λές και έχουν βγεί σε καρμπόν η μία από την άλλη.
ΒΓ2 Και πάντα ελπίζω να μήν παρεξηγείστε έ;
Θα ήθελα να σας παρακαλέσω να ανεβάσετε την εκπομπή, γιατί ήταν πολύ ενδιαφέρουσα αλλά δεν την είδαμε ολόκληρη λόγω Euro...
Επίσης, θεωρώ πως η Παρασκευή ήταν μια πάρα πολύ καλή μέρα για την εκπομπή σε αντίθεση με την Τετάρτη που προβάλλεται φέτος.
Τέλος, ήθελα να ρωτήσω γιατί τελικά δεν προχωρήσατε στην υλοποίηση των εκπομπών - αφιερωμάτων στις ζωές και τα έργα μεγάλων ελλήνων φιλοσόφων (μια ιδέα που ήταν εξαιρετική).
Αγαπητέ Axel η συνάδελφός μου Κάλλη Ζάραλη υποσχέθηκε πως θα κάνει αυτήν τη δουλειά (να ανεβάζει τις εκπομπές κάθε Πέμπτη) αλλά μέχρι στιγμής δεν τήρησε το λόγο της.
Η μόνη δυνατότητα που έχω για να πετύχουμε το στόχο μας είναι να το επισημάνω δημοσίως μήπως και αλλάξει στάση. Πάντως για τη χθεσινή εκπομπή μου υποσχέθηκε και πάλι πως θα την "ανεβάσει' στο blog.
Για την ιδέα περι εκπομπών με τους έλληνες φιλοσόφους θα ήθελα να σας πω πως θα την υλοποιούσαμε σε περίπτωση που συνεχίζαμε όλο τον Ιούλιο.
Επειδή σέβομαι τη γνώμη και τις επιθυμίες του aspic (θα πάμε, έγραψε, διακοπές), θα κάνουμε άλλες δύο εκπομπές (ως την Τετάρτη 9 Ιουλίου) και μετά θα σταματήσουμε. Δεν μπορώ, πλέον, να διανοηθώ πως θα μεταδίδουμε εκπομπή χωρίς να τη βλέπει ο aspic.
Θα πραγματοποιήσουμε μόνο μια εκπομπή την Τετάρτη 30 Ιουλίου για ένα θέμα που ίσως προκαλέσει παγκόσμιο ενδιαφέρον. Θα σας το ανακοινώσουμε αργότερα.
Ο προγραμματισμός της ΕΡΤ3 (πότε μεταδίδονται οι εκπομπές) ξεφεύγει απο τις δικές μας αρμοδιότητες.
Π.Σαβ.
Την εκπομπή δεν την είδα ακόμη γιατί στο πρώτο μισό της ταξίδευα και στο δεύτερο μισό της δεν πιάναμε το σήμα της ΕΤ3. Είχαμε μερικά βουλγάρικα κανάλια (χωρίς ήχο) εκεί πάνω, αλλά ΕΤ3 όχι.
ΝΕΤ έπιανε καλύτερα αλλά κι εκεί απ' ότι είδα είχε μια κάρτα, οπότε γύρισα στο παλιό ραδιόφωνο του παππού μου το οποίο πιάνει μόνο A.M. και άκουγα έναν ξένο σταθμό που είχε αφιέρωμα στους Pink Floyd.
Το απόλαυσα το βραδάκι της Τετάρτης, θα δω την επανάληψη την Κυριακή (Κυριακή βράδυ με Δευτέρα χαράματα δεν είναι;) και θα επιστρέψω.
ΝΑ ΠΡΟΣΘΕΣΩ ΚΙ ΕΓΩ ΤΗΝ ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ ΜΟΥ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΚΑΛΛΗ ΝΑ ΜΑΣ ΑΝΕΒΑΣΕΙ ΤΗΝ ΕΚΠΟΜΠΗ ΕΔΩ ΓΙΑΤΙ ΔΥΣΤΥΧΩς ΛΟΓΩ ΚΟΙΝΟΝΙΚΩΝ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΩΝ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΣΑ ΝΑ ΤΗ ΔΩ ΚΑΙ ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΜΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ.
@ΑΣΠΙΚ, ΜΗΝ ΠΡΗΖΕΙΣ ΤΟΝ ΠΑΝΤΕΛΗ ΜΕ ΤΙΣ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΕΣ ΦΩΝΕΣ, ΜΑΣ ΕΧΕΙ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΟΤΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΖΗΤΑΜΕ (ΚΙ ΕΓΩ ΜΑΖΙ ΣΟΥ) ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΙ ΤΕΧΝΙΚΕΣ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ ΤΥΠΟΥ "ΑΜΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΣ, ΕΓΩ ΔΕΝ ΕΡΧΟΜΑΙ!"
Ο ΓΡΙΒΑΣ ΓΕΝΙΚΩΣ ΚΙ ΕΜΕΝΑ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΕΙΝΑΙ ΟΝΤΩΣ ΣΥΝΑΡΠΑΣΤΙΚΟΣ ΟΜΙΛΗΤΗΣ! ΠΡΟΣΥΠΟΓΡΑΦΩ ΤΗΝ ΙΔΕΑ ΓΙΑ ΕΚΠΟΜΠΗ ΜΕ ΝΑΝΟΠΟΥΛΟ, ΓΙΑΝΝΑΡΑ ΚΑΙ ΓΡΙΒΑ !
Μπήκα στη σελίδα της ΕΡΤ οπότε και είδα ότι η επανάλληψη ήταν την Πέμπτη το πρωί. Ούτως ή άλλως, εκεί που ήμουν δε θα μπορούσα να την δω.
Απλώς έχω την απορία: ποιο post μου διαβάστηκε; Και τι απόψεις ακούστηκαν γύρω από αυτό;
Όποιος έχει την καλοσύνη ας μου πει σε γενικές γραμμές (εκτός και αν η κυρία Κάλλη ανεβάσει την εκπομπή...)
προσπαθώ, προσπαθώ να τις περάσω τις εκπομπές, αλλά η τεχνολογία με προδίδει. η διαδικασία είναι ιδιαίτερα χρονοβόρα, γιατί τα βίντεο είναι πολύ μεγάλα. αν μπορεί ας με διαφωτίσει κάποιος πώς μπορώ να τα κάνω πιο γρήγορα και χωρίς τόση ταλαιπωρία...μου είπαν για μετατροπή των αρχείων σε flv, αλλά νομίζω ότι αυτού τού είδους τα αρχεία δεν τα υποστηρίζει ο blogger.ξέρει κανείς τπτ παραπάνω??
Κατ' αρχήν μπορείς να τα κόψεις σε μέρη-ενότητες (πχ κάθε φορά που πάει για διαφημίσεις). Έτσι θα μπορέσεις να έχεις μικρότερο χώρο στο βίντεο.
Εσύ τώρα που σκοπεύσεις να τα αποθηκεύσεις; Στο blogspot ή στο youtube;
Το blogspot λέει "Δεχόμαστε αρχεία AVI, MPEG, QuickTime, Real και Windows Media με μέγιστο μέγεθος 100 MB."
Από βίντεο, χωρίς να είμαι και ο τεχνικάρας, νομίζω όμως ότι το mpeg είναι το καλύτερο, αφού είναι συμβατό με όλα και επιτρέπει πολλές αυξομειώσεις στην ανάλυση.
100MB είναι υπέρ αρκετά για κάθε κομμάτι. Θα φροντίσεις όμως, για τον μεν ήχο να μειώσεις αρκετά την ανάλυση, για την δε εικόνα, και το μέγεθος και την ανάλυση.
Εάν χρησιμοποιείς το adobe premiere pro ίσως να μπορώ να σε διευκολύνω και σε άλλα ζητήματα γιατί αυτό το πρόγραμμα χρησιμοποιώ εγώ.
Ευχαριστούμε και σόρυ που σε βάζουμε σε κόπο...
Γεια σας!
Ειμαι fan των ανιχνευσεων,συγχαρητηρια κυριε Σαββιδη για την εκπομπη σας!(και συγνωμη αν δεν ειναι εδω ο καταλληλος χωρος να το πω)Ειδα οτι αναφερθηκε η επομενη εκπομπη,και θα το εκτιμουσα πολυ αν μπορουσατε να μας πειτε το θεμα της.
Ευχαριστω!
Για τα βίντεο:
Το έψαξα και νομίζω πως βρήκα μια πολύ καλή κωδικοποίηση (ειδικά αν χρησιμοποιείς το adobe premiere pro - υποθέτω ότι αυτό χρησιμοποιείς αφού είναι το πιο επαγγελματικό):
Χρησιμοποίησε κατ' αρχήν το format windows media και όχι mpeg όπως σου είχα πει στο προηγούμενο post μου.
Επιλέγεις το βίντεο μαζί με τον ήχο του και κατόπιν:
Πηγαίνεις στο
file
export
adobe media encoder
και κάνεις κλικ.
Βγαίνει ένα παράθυρο με διάφορα χαρακτηριστικά.
Στο παράθυρο που βγαίνει επιλέγεις:
στο format: Windows Media
στο present: WM9 NTC 128K Download *(δες υποσημείωση)
και σώνεις το βίντεο κανονικά.
Στη συνέχεια, περνάς το βίντεο ως νέα ανάρτηση στο blogspot.
(Πάνω από το πλαίσιο στο οποίο γράφονται τα κείμενα, στις διάφορες επιλογές, έχει το εικονίδιο που αντιστοιχεί στα βίντεο. Κάνεις κλικ σε εκείνο και ανεβάζεις το βίντεο.)
Προφανώς το ανέβασμα θα πάρει αρκετή ώρα, την πρόοδο του ανεβάσματος θα την δεις κάτω αριστερά.
Επιπλέον, το blogspot θα κάνει κάποια ώρα για να επεξεργαστεί το βίντεο, ώστε να το μετατρέψει στο δικό του format.
Όλα αυτά που σου γράφω τα δοκίμασα τώρα, ο ίδιος, και είδα ότι λειτουργούν.
_________________
* Η κωδικοποίηση 128Κ δίνει γενικά καλά αποτελέσματα. Ο ήχος ακούγεται σωστά, και μόνο ορισμένες λεπτομέρειες δε φαίνονται.
Με αυτό το format που σου προτείνω, το ένα λεπτό θα πιάνει μόνο γύρω στο 1MB(!) οπότε μπορείς ολόκληρη την εκπομπή να την έχεις σε ένα αρχείο, και όχι σε κομμάτια όπως σου έγραψα παραπάνω.
Ακόμη καλύτερα αποτελέσματα δίνουν τα:
WM9 NTC 256K Download
και
WM9 NTC 512K Download.
καταλαμβάνουν ωστόσο τον διπλάσιο και τον τετραπλάσιο χώρο αντίστοιχα.
Πολύ φτωχά αποτελέσματα θα δώσει η κωδικοποίηση WM9 NTC 64K Download και δε σου τη συνιστώ γιατί με μια τέτοια κωδικοποίηση δε θα καταλαβαίνεις ποιος είναι ο Γιανναράς και ποιος είναι ο Παντελής...
Ιδού οι δοκιμές που έκανα στο δικό μου blog, σε ένα μικρό βιντεάκι:
http://ermarion.blogspot.com/
(πες μου όταν τα δεις ώστε να τα αφαιρέσω, γιατί το θέμα του blog μου είναι άσχετο με τα βίντεο)
ok, το είδα το video.ευχαριστώ πολύ ερμάριον.θα το δοκιμάσω και αυτό γιατί το auto gk που χρησιμοποίησα δεν με διευκόλυνε ιδιαίτερα. btw ενδιαφέρον blog για όσους αγαπάμε τα πιγκουινάκια (έστω και για τους αρχάριους....)thanks a lot!!
κ.ΣΑΒΒΙΔΗ προτείνω να κάνετε μια εκ
πομπή για τον επιταχυντή CERN στα
γαλλοελβετικά σύνορα,με αφορμή την
έναρξη λειτουργίας του τον Αυγουστο
και κάποιων "εσχατολογικών" σεναρίων που δημοσιεύθηκαν για ενδεχόμενη καταστροφή της γής,ακόμα
και ολόκληρου του σύμπαντος! Είμαστε (οι άνθρωποι)πιο ισχυροί και απο το θεό και δέν το ξέραμε?
Επειδή συχνά οι εκπομπές σας έχουν και καθαρά επιστημονικό περιεχόμενο,θα είχε πολύ ενδιαφέρον.
Panagioti, για το θέμα που προτείνεις έχουμε κάνει εκπομπή, μάλιστα, επισκεφθήκαμε καιτο CERN και προβάλλαμε πλάνα απο τον επιταχυντή και τους ανιχνευτές.
Θα ξανακάνουμε, βλέποντας το θέμα απο άλλη ματιά. Έχουμε πολύ υλικό.
Θέλουμε, όμως, να εξασφαλίσουμε και μια συνέντευξη με τον Higgs.Όπως θα γνωρίζετε το πείραμα θα διερευνήσει και την ύπαρξη ή μη σωματιδίων του Higgs. Πρόκειται για τα σωματίδια τα οποία δίνουν βάρος στα σώματα. Η ύπαρξή τους επισημάνθηκε θεωρητικά απο τον Higgs και τώρα αναμένουμε την πειραματική επβεβαίωση.
Πάντως, στον τομέα της επιστήμης έχουμε πάρει ήδη πάρα πολή καλές συνεντεύξεις για την κβαντική βαρύτητα και τη σχετικιστική φυσική απο πρωτοπόρους διεθνώς φυσικούς τις οποίες θα προβάλλουμε τη νέα τηλεοπτική περίοδο.
Π.Σαβ
ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ ΔΙΚΑΙΟ, ΓΟΝΕΙΚΗ ΙΣΟΤΗΤΑ,
ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΒΟΥΛΗΣΗ
Νίκος Σπιτάλας, Πρόεδρος ΣΥΓΑΠΑ,
(Spitalas@yahoo.gr, http://spitalas.blogspot.com)
Εως το 2004, στην Ελλάδα επικρατούσε η λογική του Μεσαίωνα στην επίδοση δικαστικών αποφάσεων που αφορούν στο οικογενειακό δίκαιο (επιμέλεια παιδιών, επικοινωνία πατέρα-τέκνου, διατροφές).
Το έτος αυτό, βρέθηκε άνθρωπος (ο υπογράφων) να αμφισβητήσει τον παραλογισμό αυτό και μάλιστα να ιδρύσει σύλλογο (ΣΥΓΑΠΑ) με 25.000 μέλη (άνδρες-γυναίκες), διαμαρτυρούμενα σήμερα και με οργάνωση κόμματος.
Αυτή η ισχυρή δυναμική, ως αντίδραση του νομικού μας συστήματος, της δικαστηριακής πρακτικής, της άνισης μεταχείρισης γονέων στο διαζύγιο παρουσίασε στην κοινή γνώμη τις ελλείψεις της κοινωνίας μας σε επίπεδο εκπαίδευσης αλλά και τις καταστροφικές συνέπειες στα παιδιά. Παρουσιάσαμε το θέμα επιστημονικά, ακτιβιστικά, κοινωνικά, νομικά, ψυχιατρικά. Δείξαμε την οικονομική πλευρά του προβλήματος καθώς και την πολιτική διάσταση.
Δυστυχώς, όμως στη χώρα μας, υπάρχουν δυνάμεις που θέλουν την καταστροφή της οικογένειας, την καταστροφή προτύπων, ιδανικών και ηθών. Θέλουν τη νομική εμπλοκή των νοικοκυραίων στην υπόθεση ‘διαζύγιο’, θέλουν την θυματοποίηση της γυναίκας, θέλουν την καταστροφή του ενός εκατομμυρίου παιδιών.
Προ δεκαπενταετίας, στις υπερατλαντικές χώρες, πολλά θέματα λύθηκαν με την πολιτική εισαγωγή υπευθύνων ακτιβιστών πατεράδων αλλά, και στην Ευρώπη από διετίας εμφανίστηκαν άτομα και κόμματα (πχ. Matt’Ο Connors στη Βρετανία, Carlos Caldito στην Ισπανία, Jοhn Jammit στη Μάλτα).
Η οικογενειακή έννομη τάξη, ως αξεδιάλυτο σύμπλεγμα υφιστάμενης νομοθεσίας και παγιωμένης νομολογίας, έχει δημιουργήσει μια εκρηκτική ανισότητα μέσα στους κόλπους της κάθε ελληνικής οικογένειας με παιδιά. Πρόκειται για την ανισότητα σε βάρος του πατέρα. Αυτή δημιουργείται από το γεγονός ότι, σε περίπτωση διάλυσης της συμβίωσης – εν γάμω ή εκτός αυτού – το παιδί ή τα παιδιά θα περιέλθουν, με μια πιθανότητα άνω του 99%, στην μητέρα. Η ανισότητα αυτή αποκτά την πλήρη πρακτική σημασία της από το γεγονός ότι, σε περίπτωση διάλυσης του γάμου, το σύστημα της μονογονεϊκής επιμέλειας, όπως υπάρχει και εφαρμόζεται στην χώρα μας, βασίζεται στην αρχή του «όλα ή τίποτα». Ο ένας γονιός, αυτός που θα πάρει την «επιμέλεια», έχει περίπου απόλυτη εξουσία αποφάσεων σχετικά με το «τέκνο». Ο άλλος γονιός, αυτός που δεν θα «πάρει την επιμέλεια», χάνει κάθε αποφασιστικό ρόλο. Μαζί με την συμβίωση με τον άλλο γονιό χάνει και την συμβίωση με το παιδί του, χάνει και κάθε δικαίωμα να αποφασίζει για το παιδί του. Έτσι, μετά την διάσταση των γονιών του, το παιδί αποκτά έναν μόνο γονιό, και αποξενώνεται σχεδόν νομοτελειακά από τον άλλο. Αντίστοιχα, ο άλλος γονιός χάνει τον γονικό του ρόλο στο παιδί του, και το βλέπει να αποξενώνεται από αυτόν. Η κατάσταση αυτή δεν αλλάζει, ακόμα κι αν ασκείται – όποτε και όσο ασκείται – ένα «χλωμό» και αποδυναμωμένο, δικαίωμα «επικοινωνίας». Την απαίσια εικόνα συμπληρώνει η αντιδικία μεταξύ των γονιών για την διατροφή του παιδιού. Όπως είναι ρυθμισμένος ο θεσμός της «διατροφής» σήμερα, με την έλλειψη κάθε ελέγχου για το «πού πάνε τα χρήματα» από τη στιγμή που θα καταβληθούν, ο γονιός που την καταβάλλει νιώθει – δικαιολογημένα – ότι μισθοδοτεί τον άλλο γονιό για να του στερεί το παιδί και να το στρέφει εναντίον του.
Η κατάφωρα άδικη αυτή κατάσταση δεν αφορά μόνον τα παιδιά χωρισμένων γονιών, ούτε μόνο τους χωρισμένους πατέρες, που έχουν δει τα παιδιά τους να τους περιφρονούν, να ζουν χωρίς οι ίδιοι να έχουν τον παραμικρό λόγο πάνω τους, να αποξενώνονται και να μην τους θέλουν, και να υπόκεινται – με την προστασία όλων των Αρχών – στην αποκλειστική εξουσία, επιρροή και υποβολή της άλλης πλευράς. Αφορά άντρες και γυναίκες, μέσα και έξω από τον γάμο. Μέσα στον γάμο, αφού, στις υπάρχουσες σήμερα οικογένειες, η νομική ανισότητα αποτελεί διαλυτικό παράγοντα. Στην οικογένεια, ο ένας γονιός – κατά κανόνα: ο πατέρας – δεν μπορεί να συζητήσει, να «διαπραγματευθεί» με τον άλλον, υπό όρους ισότητας, τις οικογενειακές αποφάσεις, τα θέματα της κοινής ζωής, την ανατροφή των παιδιών τους. Και δεν μπορεί, αφού αντιμετωπίζει, ανά πάσα στιγμή και σε κάθε διαφωνία με τον άλλον, το φάσμα της διάλυσης της οικογένειάς του. Και η διάλυση της οικογένειας, για τον γονιό που δεν θα πάρει την «επιμέλεια» των παιδιών του, θα σημαίνει αναγκαστικά και ουσιαστική απώλεια του οικογενειακού δεσμού με το παιδί του. Αφορά όλα τα παιδιά, που βλέπουν την οικογένειά τους να διαλύεται, επειδή έχει δομηθεί από την κατεστημένη έννομη τάξη ως οικογένεια ασταθής, και έτσι χάνουν ή θα χάσουν τον ένα γονιό τους. Αφορά άντρες και γυναίκες ως παππούδες, αν έχουν την ατυχία να εκπροσωπούν την πλευρά που δεν θα έχει την «επιμέλεια». Αφορά τις συντρόφους των πατέρων που χάσαν τα παιδιά τους, κι έχουν δίπλα τους έναν τραυματισμένο άνθρωπο, με ακρωτηριασμένη τη ζωή του. Αφορά κάθε άνθρωπο, άντρα ή γυναίκα, που κινδυνεύει να δει το παιδί του αποξενωμένο, επειδή το νομικό σύστημα θα δώσει την απόλυτη εξουσία στον άλλον. Αφορά κάθε γονιό, πατέρα ή μητέρα, που αντιλαμβάνεται ότι το παιδί του χρειάζεται και τους δυο γονείς του. Αφορά, δηλαδή, και τις ίδιες τις μητέρες, που, αν και φαίνεται ότι το σημερινό σύστημα, στην περίπτωση διάλυσης της οικογένειάς τους τις «ευνοεί», ωστόσο τις καταδικάζει σε μιαν αντιδικία με τον «άλλον» γονιό, συχνά οδυνηρή, και στην απώλεια του άλλου γονιού για το παιδί τους, ενώ αντίθετα το παιδί τους τον χρειάζεται, και θα έπρεπε οι δημόσιοι θεσμοί να τον καλούν – ή και να τον υποχρεώνουν – στον γονεϊκό του ρόλο.
Πίσω από την εκτεταμένη δυστυχία που δημιουργείται με αυτόν τον τρόπο, βρίσκεται ένα ανεπαρκέστατο θεσμικό σύστημα ενός βεβιασμένου εκσυγχρονισμού και μιας ψευδώνυμης «ισότητας». Βρίσκεται η έλλειψη θέλησης και προτύπων της νομολογίας, που εφάρμοσε τους νόμους στην πλέον απλουστευτική και συντηρητική εκδοχή τους. Βρίσκεται ένα ανεπαρκέστατο σύστημα δημόσιας ψυχιατρικής και παιδοψυχιατρικής, που, αντί να καθοδηγήσει την νομική πράξη σε υγιέστερες και εξισορροπητικές λύσεις, δεν έχει άλλο να προτείνει από την «πειθάρχιση» του άλλου γονιού και του παιδιού, σε δικαστικά διαμορφωμένες άδικες καταστάσεις. Βρίσκεται η εμφανέστατη ανεπάρκεια δημοσίων θεσμών που θα συμβουλεύουν την οικογένεια και θα προστατεύουν τα οικογενειακά δικαιώματα και τους οικογενειακούς δεσμούς, όσο διαρκεί η οικογένεια, ή και στην περίπτωση που αυτή θα διαλυθεί. Βρίσκεται η πλήρης έλλειψη συστήματος εκπαίδευσης οικογενειακών δικαστών. Βρίσκεται η ανυπαρξία του θεσμού του οικογενειακού δικαστή. Βρίσκεται η πλήρης παραγνώριση του παιδιού ως φορέα δικαιωμάτων και βούλησης που θα πρέπει να γίνει σεβαστή. Βρίσκεται η πλήρης έλλειψη εκπροσώπησης του παιδιού, ως ανεξαρτήτου και τρίτου μέρους ενώπιον των αρχών, συμπεριλαμβανομένων των δικαστηρίων. Βρίσκεται η παράλογη τοποθέτηση «συμφέροντος του παιδιού» στον χώρο της «ιδιωτικής διαφοράς». Βρίσκεται μια Πολιτεία που «νίπτει τας χείρας της», παραδίδοντας το παιδί χωρισμένων γονέων στον ένα από τους δυο γονείς του, και αφοπλίζοντας τον άλλον, ώστε να μην μπορεί να αμφισβητήσει το γονεϊκό μονοπώλιο του «έχοντος την επιμέλεια» γονιού.
Αυτή η έντονη αδικία και αυτή η διάχυτη δυστυχία αναμφίβολα αποτελούν εκδηλώσεις μιας κοινωνικής παθογένειας: ανώριμοι χαρακτήρες και με χαμένο προσανατολισμό, σε πλήρη σύγχυση, διαμορφωμένοι στο πλαίσιο μιας κοινωνίας σε γοργούς ρυθμούς διάλυσης, κάνουν παιδιά ενώ ταυτόχρονα αδυνατούν να μοιραστούν την ζωή τους με τον άλλον. Συνειδητοποιώντας ότι γίνονται ή έγιναν γονείς, σπεύδουν να διαχωρίσουν την ζωή τους από τον άλλον, παίρνοντας το παιδί στην δική τους ζωή, και αποκλείοντάς το από την ζωή του άλλου. Αλλά το ζήτημα είναι κατά πόσον οι υφιστάμενοι θεσμοί θεραπεύουν και συμμαζεύουν αυτά τα φαινόμενα, ή επιταχύνουν την διάλυση και την καταστροφή. Στην περίπτωση του κατεστημένου συστήματος της απόλυτης μονογονεϊκής επιμέλειας, ο ρόλος των υφισταμένων θεσμών είναι διαλυτικός και καταστροφικός. Το ζευγάρι που χωρίζει υποχρεώνεται από τον νόμο να προσφύγει στα δικαστήρια για να διαμορφώσει την νέα έννομη κατάστασή του. Και η παρέμβαση των δικαστηρίων είναι πάντα προς την κατεύθυνση της διάλυσης της οικογένειας, της απόδοσης του παιδιού στον ένα από τους γονείς του, και στην αποκοπή της ουσιαστικής οικογενειακής του σχέσης με τον άλλον. Στο παραπάνω πλαίσιο, δεν έχει νόημα να επιχειρείται να μετατεθεί η ευθύνη της διάλυσης και της καταστροφής στους γονείς που χωρίζουν, με δικαιολογίες του τύπου «αν εσείς δεν τα βρίσκετε μεταξύ σας τι να σας κάνουμε εμείς». Τούτο, διότι οι γονείς που χωρίζουν, έλαβαν τις αποφάσεις τους στο πλαίσιο των επιλογών που τους παρέχουν οι υπάρχοντες θεσμοί. Και είναι οι υπάρχοντες θεσμοί – αφού στα δικαστήρια, οι διαφορές για την «επιμέλεια» δικάζονται δίπλα – δίπλα με διαφορές για την «απόδοση μισθίου» και ανακοπές κατά διαταγών πληρωμής – αυτοί που «εκπαιδεύουν» τους γονείς να αντιδικούν και να αλληλοεξοντώνονται. Σ’όλα αυτά, ποτέ δεν συνεκτίμησε κανείς (ιδίως οι δικαστές) το γεγονός ότι 30% τουλάχιστον των Ελλήνων παρουσιάζει μιας μορφής ψυχοπάθεια που σε περίπτωση σύγκρουσης όπως είναι το διαζύγιο, εκδηλώνεται έντονα και η μοναδική εξουσία, όπως η επιμέλεια, που δίνεται σε γονέα με ψυχικά προβλήματα φέρνει καταστροφή.
Συνεπώς, προβάλλει ως επείγουσα και πιεστική αναγκαιότητα η θεσμική μεταρρύθμιση στον ζωτικότατο χώρο του κοινωνικού ιστού, που είναι η οικογενειακή έννομη τάξη. Προβάλλει ως επείγουσα και πιεστική αναγκαιότητα η καθιέρωση της «συνεπιμέλειας», ως βάσης για την διατήρηση των γονεϊκών ρόλων και σχέσεων απέναντι στο παιδί, ακόμα κι όταν το ζευγάρι των γονιών που το δημιούργησαν δεν ζει μαζί. Η «συνεπιμέλεια» νοείται σε τριπλή βάση:
(1) Κοινή εξουσία αποφάσεων για το παιδί, μεταξύ των γονέων.
(2) Ισόρροπη και ισόμετρη κατανομή του χρόνου του παιδιού με τον κάθε γονέα.
(3) Κοινή ευθύνη για το παιδί, τόσο για τα οικονομικά, όσο και για τα εν γένει προσωπικά βάρη του γονεϊκού ρόλου.
Βεβαίως, ένα σωστό νομοθετικό πλαίσιο, που θα διασφαλίσει τις ισορροπίες και θα κατευθύνει τους γονείς σε δίκαιες και ορθά εξισορροπημένες λύσεις, θα έχει ήδη «τοποθετήσει» το πρόβλημα σε νέες βάσεις, και θα το έχει φέρει πιο κοντά στην λύση του. Αυτά σημαίνουν: επείγουσα και ριζική μεταρρύθμιση του οικογενειακού δικαίου του Αστικού Κώδικα και της Πολιτικής Δικονομίας Αλλά δεν αρκεί αυτό. Αναγκαία είναι, δίπλα στην νομοθετική μεταρρύθμιση:
(1) Η ανάπτυξη δημόσιων θεσμών, επαρκώς εξειδικευμένων, επανδρωμένων με ειδικά εκπαιδευμένους ειδικούς ψυχικής υγείας, κοινωνικούς λειτουργούς, δικηγόρους, δικαστές και εισαγγελείς, εκτελεστικά όργανα. Εάν η ευθύνη για το παιδί κατανέμεται ισόρροπα στους δύο γονείς, εκεί που δεν μπορεί να υπάρξει συναπόφαση των γονέων – δεδομένης της κατά τεκμήριο διάστασης των απόψεών τους, αν τελούν και οι ίδιοι σε διάσταση – θα πρέπει να υπάρχει άμεσα διαθέσιμος δημόσιος θεσμός, υπό μορφή «οικογενειακού δικαστηρίου», ο οποίος θα πληροφορηθεί, θα συγκεντρώσει στοιχεία, θα εξετάσει το παιδί, θα συμβουλέψει, θα μεσολαβήσει, θα διαιτητεύσει και, εν ανάγκη, θα αποφασίσει και θα επιβάλει. Η «συνεπιμέλεια» δεν μπορεί να καθιερωθεί μόνο στο ιδιωτικό δίκαιο. Χρειάζεται την παράλληλη ανάπτυξη δημόσιων θεσμών, που θα την συμπληρώνουν.
(2) Η αντιπροσώπευση του παιδιού ενώπιον των ειδικευμένων δημοσίων θεσμών, ως τρίτου μέρους, ανεξάρτητου από τους γονείς του. Το παιδί δεν μπορεί να αντιπροσωπεύεται, ούτε να παρίσταται στα δικαστήρια, από τον ένα από δύο γονείς που αντιδικούν μεταξύ τους και αλληλοσπαράσσονται. Ένας «συνήγορος του παιδιού» θα πρέπει να αναπτυχθεί, επανδρωμένος με ειδικά εκπαιδευμένους λειτουργούς, της ψυχολογίας όσο και της νομικής, που θα μπορεί να «ακούει» το παιδί, να έρχεται σε διάλογο με αυτό, και να εκφράζει την βούλησή του ενώπιον παντός αρμοδίου οργάνου, και να το αντιπροσωπεύει στα «οικογενειακά δικαστήρια».
Κανείς δεν είναι τόσο αφελής, ώστε να νομίζει ότι, με έναν νομοθετικό ορισμό, ή με λίγες νομοθετικές ρυθμίσεις, ή τροπολογίες, θα λυθεί το βαθύτατο πρόβλημα που υπάρχει. Το πρόβλημα δεν είναι απλώς νομοθετικό. Είναι γενικότερα θεσμικό, και η λύση του απαιτεί την διάπλαση θεσμών, που θα πρέπει να δημιουργηθούν και με την νομοθετική βούληση, αλλά και με την γενικότερη πολιτειακή βούληση, που θα διασφαλίσει τους απαραίτητους πόρους. Όλα αυτά, θα πρέπει να γίνουν αντικείμενο της πλέον σοβαρής επεξεργασίας, επιστημονικής όσο και οργανωτικής. Θα πρέπει να βασιστούν στην εμπεριστατωμένη επιστημονική έρευνα της Ελληνικής πραγματικότητας, αλλά και στην σοβαρή μελέτη και την ανταλλαγή ιδεών με τις πρακτικές που εφαρμόζονται στο εξωτερικό. Θα πρέπει να συνδυαστούν με την ανάπτυξη διαλόγου μεταξύ των ενδιαφερομένων ομάδων και φορέων. Θα πρέπει και το άμεσα ενδιαφερόμενο άτομο, ο πατέρας, η μητέρα, ο αδελφός, ο παππούς ή η γιαγιά που προβληματίζονται, να μπορούν να ρωτήσουν, να μάθουν, να πουν, να ακουστούν, να αποκτήσουν λόγο. Θα πρέπει να υλοποιηθούν με την διάχυση στο κοινωνικό σώμα των αρχών της δικαιοσύνης στις οικογενειακές σχέσεις, με επίκεντρο τα δικαιώματα του κάθε μέλους της οικογένειας. Και θα πρέπει να εξοπλιστούν με μηχανισμούς ελέγχου και ανάδρασης, να μαθαίνουμε από τις προόδους, τα επιτεύγματα και τα λάθη μας, και να προβαίνουμε στις αναγκαίες προσαρμογές.
Στην παραπάνω προοπτική, οι υφιστάμενοι κομματικοί μηχανισμοί έχουν αποδείξει πλήρη έλλειψη πολιτικής βούλησης και ενδιαφέροντος, προοπτικής και ικανότητας. Επιλεκτικά και μόνον, ορισμένοι εκπρόσωποι κομμάτων ή βουλευτές, από διάφορους χώρους, έδειξαν ενδιαφέρον για τον χώρο που εκφράζουμε, αντιμετωπίζοντάς μας κυρίως ως πιθανή πηγή ψήφων. Χαρακτηριστική της αντιμετώπισής μας από το σημερινό πολιτικό σύστημα, ήταν η οικτρή κατάληξη της ισχνής απόπειρας της κυβέρνησης της Ν.Δ. να παρέμβει προς μια θετική κατεύθυνση – αυτήν της «συνεπιμέλειας» – στο πρόσφατο νομοσχέδιο που εξελίχθηκε στον Ν. 3719/08 (ΦΕΚ Α΄ 241/26.11.2008). Το νομοσχέδιο που κατατέθηκε προς ψήφιση, ήταν αποτέλεσμα μιας επεξεργασίας, που αποτέλεσε ένα από τα πιο καλά φυλαγμένα «απόρρητα» του Υπουργείου Δικαιοσύνης της Ν.Δ. Το τελευταίο, επιμελώς απέφυγε κάθε διάλογο με τους συλλόγους και φορείς του χώρου των χωρισμένων πατέρων, οι οποίοι ενδιαφέρονταν ιδιαιτέρως και κατέθεταν αλλεπάλληλες προτάσεις και προσκλήσεις διαλόγου, οι οποίες, άμα τη καταθέσει τους, κατέληγαν στον κάλαθο τον αχρήστων. Και έτσι, όμως, προβλέφθηκε, έστω και σε ατελή και προβληματική μορφή, η «συνεπιμέλεια», στο νομοσχέδιο που ετοιμάστηκε, ως τροποποίηση διατάξεως του Αστικού Κώδικα. Η πρόβλεψη αυτή σκόπευε να προσαρμόσει την Ελληνική νομοθεσία στις διεθνείς υποχρεώσεις της από την σύμβαση για τα δικαιώματα του παιδιού (Σύμβαση Ν. Υόρκης της 26/1/1990, Ν. 2101/1992, ΦΕΚ Α΄/192, ιδίως στο άρθρο 18, την «αναγνώριση της αρχής, σύμφωνα με την οποία και οι δύο γονείς είναι από κοινού υπεύθυνοι για την ανατροφή του παιδιού και την ανάπτυξή του.»). Κατοχύρωνε, σε στοιχειώδη μορφή, το δικαίωμα του παιδιού να ανατρέφεται κι από τους δυο γονείς του, ακόμα κι αν οι ίδιοι έχουν χωρίσει. Η απόσυρση της «τροπολογίας» για την «συνεπιμέλεια» αποφασίστηκε – χαρακτηριστικά – μεσουρανούντος, στην τότε συγκυρία, του σκανδάλου της Μονής Βατοπεδίου.
Η τραγελαφική ιστορία της αρχικής πρόβλεψης, του όλου χειρισμού και της εν τέλει απόσυρσης της διάταξης της «συνεπιμέλειας» από την Κυβέρνηση.
Η στάση των κομμάτων ήταν καταρχάς αυτή της αδιαφορίας, η οποία δεν πρόκειται να μετατραπεί σε ενδιαφέρον, εάν η δυναμική για την μεταρρύθμιση του οικογενειακού δικαίου δεν μετατραπεί σε πολιτική και εκλογική δύναμη. Τούτο δεν πρόκειται να γίνει ποτέ, όσο οι άμεσα ενδιαφερόμενοι ψηφίζουν τα παραπάνω κόμματα. Αλλά κι αν ακόμα η σημερινή αδιαφορία των υφισταμένων κομμάτων μετατραπεί σε ενδιαφέρον, είναι βέβαιο ότι η συμβιβαστική στάση, οι αόριστες υποσχέσεις, ο πολιτικός συγκερασμός, η απλώς διαχειριστική αντίληψη της εξουσίας, και η κραυγαλέα, στις περισσότερες περιπτώσεις, ανεπάρκεια των στελεχών και των μηχανισμών τους, θα ματαιώσουν την κάλυψη, έστω και του ελαχίστου των απαιτήσεων ενός τόσο σοβαρού ζητήματος.
Το κενό αυτό, ένα κενό πολιτικής εκπροσώπησης του αιτήματος της θεσμικής αλλαγής στον χώρο του οικογενειακού δικαίου, μπορεί να καλύψει ένα νέο κόμμα το κόμμα των μπαμπάδων, το κόμμα της γονεικής ισότητας, το κόμμα των αδικημένων κοινωνικά και δικαστικά.
Α. Την δυναμική βάση του, μια μάζα ανθρώπων που έχασαν τις οικογένειές τους και τα παιδιά τους, ή που απειλούνται να χάσουν τις οικογένειες και τα παιδιά τους, λόγω του υφισταμένου σήμερα θεσμικού πλαισίου, ή που προβληματίζονται και θέλουν να διασφαλίσουν την οικογένειά τους από την απειλή της διάσπασης και τα παιδιά τους από την απειλή της αποξένωσης. Η κοινωνική βάση αυτή είναι ποτισμένη με την έντονη αίσθηση της αδικίας, και την απαίτηση να «γίνει κάτι» για όλα αυτά. Απαιτεί να παρέμβει η πολιτεία για να αποτρέψει, να διορθώσει, να επανορθώσει το κακό που τους βρήκε ή που τους απειλεί. Ως εκλογική βάση, διαμοιράζεται σε όλο το πολιτικό φάσμα, και αποτελείται από ψηφοφόρους όλων των κομμάτων. Όμως, εδώ είναι που αναπτύσσεται ένας εξαιρετικά πολύμορφος και δυναμικός πλούτος ιδεών, ο οποίος διασταυρώνεται με τον όμοια δυναμικό και πολύμορφο πλούτο ιδεών που έρχεται από το εξωτερικό, από άμεσες επαφές με τις εκεί οργανώσεις, αλλά και μέσω του διαδικτύου.
Β. Δύο πυλώνες στηρίζονται στην βάση αυτή, και αντλούν από αυτήν την δυναμική τους: ο ένας είναι μια αξιόλογη επιστημονική κίνηση, ιδίως στις επιστήμες της νομικής και των επιστημών της ψυχικής υγείας, σε όλο τους το φάσμα. Και ο άλλος είναι οι συλλογικές μορφές δράσης. Τις έχουμε δει να εκδηλώνονται με μορφές δράσης όπως διαδηλώσεις, διαμαρτυρίες, ακτιβιστικές ενέργειες, εκδηλώσεις και επιστημονικά συνέδρια, καθώς και αλληλοϋποστήριξη, ανταλλαγή εμπειριών, γνώσεων και συμβουλών μεταξύ των μελών. Το επόμενο βήμα είναι η δράση τους μέσα από ένα συγκροτημένο κομματικό μηχανισμό.
Γ. Το κόμμα αυτό μπορεί να εκφράσει πολιτικά την βάση αυτή, και τις κινήσεις που βασίζονται πάνω της, συλλογικούς φορείς και επιστημονικές προτάσεις. Εκφράζει, σε πολιτική πράξη, την κοινωνική βάση διαμαρτυρίας και απαίτησης για μεταρρύθμιση των θεσμών. Εκφράζει την δυναμική που διοχετεύεται, από την κοινωνική βάση, μέσα από τους πυλώνες, στην απαίτηση ενός κόμματος και ενός άμεσου και αυτοδύναμου ρόλου στα πολιτικά πράγματα, στην πολιτική εξουσία, στις πολιτικές αποφάσεις.
Δ. Υπάρχει ήδη η αναγκαία επιστημονική υποδομή, που προσφέρουμε στην κοινή γνώμη και στο εκλογικό σώμα ένα αξιόπιστο και αντιπροσωπευτικό δείγμα δεδομένων, με βάση τα οποία θα αποφασίσει και θα θελήσει να εκφραστεί πολιτικά από εμάς.
Όσον αφορά την θέση μας στο πολιτικό σύστημα, δεν τρέφουμε αυταπάτες. Το εκλογικό σώμα φαίνεται, στην παρούσα συγκυρία, να διασκορπίζεται μεταξύ των υφισταμένων κομμάτων, και να αποκεντρώνεται προς τα μικρά κόμματα, που βλέπουν τα ποσοστά τους στις δημοσκοπήσεις να αυξάνονται. Όμως, αυτή είναι μια τυπική κατάσταση μεταξύ βουλευτικών εκλογών, και κυρίως ενόψει ευρωεκλογών, όπου κυριαρχούν οι στάσεις, οι δηλώσεις και οι ψήφοι διαμαρτυρίας. Στις βουλευτικές εκλογές, όποτε αυτές διεξαχθούν, τα δυο μεγαλύτερα κόμματα, αναμένεται να κατέλθουν με το νέο διαφαινόμενο δίλημμα: «αυτοδυναμία ή πολιτική κρίση», και είναι πολύ πιθανό το εκλογικό σώμα να πολωθεί. Ο βασικός μας στόχος είναι, σε οποιεσδήποτε συνθήκες και αν επικρατήσουν, να αντιπροσωπευθούμε στην Ευρωβουλή και στην Βουλή.
Στο παραπάνω πλαίσιο, εμείς βρισκόμαστε σε ίση απόσταση από όλα τα κόμματα, βεβαίως και από τα δύο μεγαλύτερα «κόμματα εξουσίας». Συμμεριζόμαστε τις θετικές τους απόψεις, κρίνουμε τις αρνητικές. Αλλά, όσον αφορά την πολιτική μας στάση, κυρίως ως πολιτική συνεργασιών, δεσμευόμαστε ότι δεν πρόκειται εμείς να αποτελέσουμε παράγοντα πολιτικής κρίσης. Για να επιτευχθεί ο σκοπός της κοινωνικής μεταρρύθμισης χρειάζεται πολιτική σταθερότητα, και, στο παραπάνω πλαίσιο, εφόσον αντιπροσωπευθούμε στην Βουλή, θα συνεργαστούμε και θα στηρίξουμε οποιοδήποτε κόμμα δείξει ότι είναι ικανό να κυβερνήσει, με εμάς ή και χωρίς εμάς, με τον ειδικό σκοπό να προωθήσουμε την μεταρρύθμιση που έχουμε οραματιστεί και δουλεύουμε να υλοποιήσουμε.
Η οργάνωση και η δράση του ΣΥΓΑΠΑ εξυπηρετεί την ελεύθερη λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος.
Στο παραπάνω πλαίσιο, η δράση μας και η συνεργασία μας με οποιονδήποτε τρίτο φορέα, δεν είναι άνευ ορίων. Όλες μας οι ενέργειες, εντός και εκτός Βουλής, όπως και η πολιτική στήριξη που θα επιλέξουμε να δώσουμε σε ενέργειες τρίτων, δεσμεύονται στους σκοπούς μας, από τη μια μεριά στην προώθηση της κοινωνικής μεταρρύθμισης που οραματιζόμαστε, από την άλλη στην υποστήριξη κάθε προοδευτικής, κοινωνικής, αναπτυξιακής ή οικολογικής πρωτοβουλίας ή κίνησης, στην κατεύθυνση της κοινωνικής δικαιοσύνης.
Δημοσίευση σχολίου