Αν δεν κάνω λάθος, το θέμα αφορά στην γενοκτονία των Ποντίων, με αφορμή τον δεκαπενταύγουστο.
Κάτι τέτοιες στιγμές έχω μερικά ερωτήματα μέσα μου που με καίνε:
1ο ερώτημα: Τίθεται συχνά ο διαχωρισμός εκκλησίας και κράτους, αλλά μόνον όταν το κράτος είναι αντίθετο με την εκκλησία (γάμοι ομοφυλοφίλων κλπ). Όταν όμως η εκκλησία χρησιμοποιείται από το κράτος, τότε το θέμα αυτό μοιάζει σα να μην έχει ποτέ υπάρξει. Τελικά θέλουμε και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο;
2ο ερώτημα: Τι θεωρείται τελικά εθνικισμός από την μερίδα των νεοαριστερών, η οποία αντιδρά σε κάτι τέτοιες κινήσεις; Θα θεωρηθεί ο αγώνας για την αναγνώριση της γενοκτονίας των Ποντίων ως εθνικιστικό παραλήρημα; Ή θα θεωρηθεί δίκαιο και άξιο αίτημα; Διότι αν θεωρηθεί εθνικισμός η προσπάθεια αυτή (με την λογική ότι ξυπνούμε μίση του παρελθόντος) θα είναι σα να δικαιώνουμε παρόμοιες απόπειρες, όπως για παράδειγμα τη γενοκτονία του Χίτλερ εναντίον των Εβραίων, γεγονός που θα εξόργιζε τους νεοαριστερούς -και δικαίως.
Δυστυχώς οι νεοαριστεροί σιωπούν σε όσα ερωτήματα ρίχνουν μια ακτίνα πραγματικότητας στην γλυκειά ουτοπία τους. Όπως είχε συμβεί και με το Μακεδονικό (που στάθηκε αφορμή να πέσει ο Σύρριζα στις δημοσκοπήσεις κατά πολλές μονάδες).
3ο ερώτημα. Θα μάθουμε επιτέλους τι αντίποινα είχαμε κάνει κι εμείς εναντίον των Τούρκων, πόσους σκοτώσαμε και τι βιαιοπραγίες κάναμε ώστε να ξέρουμε αν τελικά είμαστε ή όχι, οι αδικημένοι της υπόθεσης; Έχω κουραστεί να ανοίγω τέτοιες συζητήσεις, οι οποίες τελειώνουν με την φράση "κι εμείς τα ίδια κάναμε", που καθιστά απαγορευτική την όποια προσπάθεια εξαγωγής συμπερασμάτων.
Και για να το πω απλά: Ξέρει κανείς πόσοι Τούρκοι σκοτώθηκαν εκείνον τον καιρό; Ξέρει πόσες τουρκικές οικογένειες ξεριζώθηκαν από τις κατοικίες τους; Ξέρει τι είδους βιαιοπραγίες κάναμε, σε ποιες πόλεις τις κάναμε και τι έκταση είχαν; Ξέρει ποιες και πόσες από αυτές τις βιαιοπραγίες είχαν γενικό χαρακτήρα και γίναν οργανωμένα σε όλην την έκταση της ελληνικής επικράτειας; Τα αδικήματά μας ήρθαν πριν ή μετά από αυτά των Τούρκων;
Παρακαλώ οι όποιες παραπομπές να μην είναι σε βιβλία τύπου "πανελληνισμός", αλλά ούτε και σε εκδόσεις του τύπου "Γένοβα 2001", γιατί αυτά τα βιβλία λένε σαχλαμάρες.
Πως θα μπορούσε , μια «έξυπνη» , «παραγωγική» εξωτερική πολιτική με Στρατηγική και προγραμματισμό(τι λεω τωρα..!) , να αξιοποιησει τους ξεχασμένους έλληνες του πόντου - μουσουλμάνους και κρυπτόχριστιανούς - σαν αντιβαρο των μεθοδεύσεων της Τουρκίας με τους μουσουλμάνους της Θράκης ? μήπως θα έπρεπε να αρχίσουμε και στην Ελλάδα το ευρύτατα Διαδιδόμενο χόμπι της αναζήτησης - ανασύνθεσης και ενεργοποίησης «μειονοτήτων» ? Yπάρχουν σε όλο τον κόσμο «ξεχασμένοι» συγγενείς ,οχι μαιμουδες?
Αν αναζητήσεις τους κρυπτοχριστιανούς στην Τουρκία θα είναι χαμένος κόπος, διότι, αν τους βρεις κινδυνεύει η ζωή τους (γι' αυτό στο κάτω κάτω είναι κρυπτο-χριστιανοί). Αν πάλι δεν τους βρεις, δε θα έχεις στοιχεία για να μιλήσεις, οπότε όσα λες θα μοιάζουν με μυθεύματα.
Αγαπητέ ερμάριον οι κρυπτοχριστιανοί κινδύνευαν κάποτε παλιά, όχι τώρα ..ακόμα και η Τουρκία έχει αλλάξει αρκετά ,όσο δεν φαντάζεσαι ,για αυτό και αυτές οί μεγάλες αντιπαλότητες των τελευταίων χρόνων .Κάποιοι κινδυνεύουν πλέον να χάσουν τον θρόνο τους και θα κινδυνεύουν ολοένα και περισσότερο όσο η Τουρκία (ο λαός και οι θεσμοί ) θα προχωράει προς τα ευρωπαϊκά πρότυπα ζωής και διακυβέρνησης . Έτσι και η εμφάνιση όλων των « κρυφών» δεν είναι κάτι με μεγαλύτερο ρίσκο από αυτό που παίρνουν οι υπόλοιποι αμφισβητίες του Κεμαλικου δόγματος αλλά και της Φονταμενταλιστικης θρησκευτικής ηθικής στην Τουρκία ,είναι απλά θέμα χρόνου να γίνει και χωρίς καμία «έξωθεν» ενθάρρυνση .
Μα μπορεί ο άλλος να μη θέλει μπλεξίματα και να μην έχει καμία όρεξη να βγει στους δρόμους παριστάνοντας τον αγωνιστή. Ούτε πάλι να θέλει να δώσει πολιτική διάσταση στα πιστεύω του, ούτε να χρησιμοποιηθεί η πίστη του για να ασκηθούν πιέσεις στην χώρα του.
Σκέφτομαι δηλαδή: αν ήμουν κρυπτοχριστιανός στην Τουρκία, τι θα ήθελα; Να έρθουν να μου χαλάσουν την ησυχία μου μερικοί σωτήρες; Στην καλύτερη περίπτωση θα είχα προβλήματα στη δουλειά μου. Στην χειρότερη θα γινόμουν μάρτυρας, εγώ και η οικογένειά μου, για να πανηγυρίζουν μερικοί -τάχα ομόθρησκοι- επαγγελματίες πολιτικοί στην γείτονα...
Παντελή Άδικα στήθηκα στις ένδεκα την Τετάρτη , αφήνοντας άλλα ,για να δω την «Τραπεζούντα – Πανάγια Σουμελα » , Αντί αυτού είδα τον «Φανουρη» με τον Μίμη Φωτόπουλο … Δεν ανέφερες βέβαια ημερομηνία και εγώ αφελώς υπέθεσα ότι πρόκειται για τη Τετάρτη (χθες) ,ξεχνώντας ότι είναι καλοκαίρι ακόμη και (λίγο) Βαλκάνια…..Παρασυρθήκαμε με τον φίλο ερμάριο σε διάλογο ,χωρίς τον ξενοδόχο . Ας είναι , μιαν άλλη φορά ….
Μα δεν είχες δει που είχε πει; Οι εκπομπές αρχίζουν πάλι τον Σεπτέμβριο.
Πάντως κι εγώ δεν έχω καταλάβει ακόμα για ποιον λόγο έχει αναρτηθεί το "Τραπεζούντα-Παναγία Σουμελά".
Όσον αφορά τις επόμενες συζητήσεις Άνετε, μάλλον ο Πόντος θα περάσει σε δεύτερη μοίρα, αφού γίνεται ένας χαμός με το Σκοπιανό και με τη Γεωργία. Και απ' ότι φαίνεται θα μονοπωλήσουν το ενδιαφέρον.
Εμένα ωστόσο μου έλειψαν και οι λιγότερο πολιτικές θεματολογίες, όπως πχ εκείνες με Γιανναρά, Λουδοβίκο, Ρήγα κλπ, που μας κάνουν να αδιαφορούμε για τα πολιτικά παιχνίδια και αποτελούσαν κίνητρο να ασχοληθούμε και λίγο με τον ίδιο μας τον εαυτό.
7 σχόλια:
Αν δεν κάνω λάθος, το θέμα αφορά στην γενοκτονία των Ποντίων, με αφορμή τον δεκαπενταύγουστο.
Κάτι τέτοιες στιγμές έχω μερικά ερωτήματα μέσα μου που με καίνε:
1ο ερώτημα: Τίθεται συχνά ο διαχωρισμός εκκλησίας και κράτους, αλλά μόνον όταν το κράτος είναι αντίθετο με την εκκλησία (γάμοι ομοφυλοφίλων κλπ). Όταν όμως η εκκλησία χρησιμοποιείται από το κράτος, τότε το θέμα αυτό μοιάζει σα να μην έχει ποτέ υπάρξει.
Τελικά θέλουμε και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο;
2ο ερώτημα: Τι θεωρείται τελικά εθνικισμός από την μερίδα των νεοαριστερών, η οποία αντιδρά σε κάτι τέτοιες κινήσεις;
Θα θεωρηθεί ο αγώνας για την αναγνώριση της γενοκτονίας των Ποντίων ως εθνικιστικό παραλήρημα; Ή θα θεωρηθεί δίκαιο και άξιο αίτημα;
Διότι αν θεωρηθεί εθνικισμός η προσπάθεια αυτή (με την λογική ότι ξυπνούμε μίση του παρελθόντος) θα είναι σα να δικαιώνουμε παρόμοιες απόπειρες, όπως για παράδειγμα τη γενοκτονία του Χίτλερ εναντίον των Εβραίων, γεγονός που θα εξόργιζε τους νεοαριστερούς -και δικαίως.
Δυστυχώς οι νεοαριστεροί σιωπούν σε όσα ερωτήματα ρίχνουν μια ακτίνα πραγματικότητας στην γλυκειά ουτοπία τους. Όπως είχε συμβεί και με το Μακεδονικό (που στάθηκε αφορμή να πέσει ο Σύρριζα στις δημοσκοπήσεις κατά πολλές μονάδες).
3ο ερώτημα. Θα μάθουμε επιτέλους τι αντίποινα είχαμε κάνει κι εμείς εναντίον των Τούρκων, πόσους σκοτώσαμε και τι βιαιοπραγίες κάναμε ώστε να ξέρουμε αν τελικά είμαστε ή όχι, οι αδικημένοι της υπόθεσης;
Έχω κουραστεί να ανοίγω τέτοιες συζητήσεις, οι οποίες τελειώνουν με την φράση "κι εμείς τα ίδια κάναμε", που καθιστά απαγορευτική την όποια προσπάθεια εξαγωγής συμπερασμάτων.
Και για να το πω απλά:
Ξέρει κανείς πόσοι Τούρκοι σκοτώθηκαν εκείνον τον καιρό;
Ξέρει πόσες τουρκικές οικογένειες ξεριζώθηκαν από τις κατοικίες τους;
Ξέρει τι είδους βιαιοπραγίες κάναμε, σε ποιες πόλεις τις κάναμε και τι έκταση είχαν;
Ξέρει ποιες και πόσες από αυτές τις βιαιοπραγίες είχαν γενικό χαρακτήρα και γίναν οργανωμένα σε όλην την έκταση της ελληνικής επικράτειας;
Τα αδικήματά μας ήρθαν πριν ή μετά από αυτά των Τούρκων;
Παρακαλώ οι όποιες παραπομπές να μην είναι σε βιβλία τύπου "πανελληνισμός", αλλά ούτε και σε εκδόσεις του τύπου "Γένοβα 2001", γιατί αυτά τα βιβλία λένε σαχλαμάρες.
Πως θα μπορούσε , μια «έξυπνη» , «παραγωγική» εξωτερική πολιτική με
Στρατηγική και προγραμματισμό(τι λεω τωρα..!) , να αξιοποιησει τους ξεχασμένους έλληνες του πόντου - μουσουλμάνους και κρυπτόχριστιανούς - σαν αντιβαρο των μεθοδεύσεων της Τουρκίας με τους μουσουλμάνους της Θράκης ? μήπως θα έπρεπε να αρχίσουμε και στην Ελλάδα το ευρύτατα Διαδιδόμενο χόμπι της αναζήτησης - ανασύνθεσης και ενεργοποίησης «μειονοτήτων» ? Yπάρχουν σε όλο τον κόσμο «ξεχασμένοι» συγγενείς ,οχι μαιμουδες?
Αν αναζητήσεις τους κρυπτοχριστιανούς στην Τουρκία θα είναι χαμένος κόπος, διότι, αν τους βρεις κινδυνεύει η ζωή τους (γι' αυτό στο κάτω κάτω είναι κρυπτο-χριστιανοί).
Αν πάλι δεν τους βρεις, δε θα έχεις στοιχεία για να μιλήσεις, οπότε όσα λες θα μοιάζουν με μυθεύματα.
Αγαπητέ ερμάριον οι κρυπτοχριστιανοί κινδύνευαν κάποτε παλιά, όχι τώρα ..ακόμα και η Τουρκία έχει αλλάξει αρκετά ,όσο δεν φαντάζεσαι ,για αυτό και αυτές οί μεγάλες αντιπαλότητες των τελευταίων χρόνων .Κάποιοι κινδυνεύουν πλέον να χάσουν τον θρόνο τους και θα κινδυνεύουν ολοένα και περισσότερο όσο η Τουρκία (ο λαός και οι θεσμοί ) θα προχωράει προς τα ευρωπαϊκά πρότυπα ζωής και διακυβέρνησης . Έτσι και η εμφάνιση όλων των « κρυφών» δεν είναι κάτι με μεγαλύτερο ρίσκο από αυτό που παίρνουν οι υπόλοιποι αμφισβητίες του Κεμαλικου δόγματος αλλά και της
Φονταμενταλιστικης θρησκευτικής ηθικής στην Τουρκία ,είναι απλά θέμα χρόνου να γίνει και χωρίς καμία «έξωθεν» ενθάρρυνση .
Μα μπορεί ο άλλος να μη θέλει μπλεξίματα και να μην έχει καμία όρεξη να βγει στους δρόμους παριστάνοντας τον αγωνιστή.
Ούτε πάλι να θέλει να δώσει πολιτική διάσταση στα πιστεύω του, ούτε να χρησιμοποιηθεί η πίστη του για να ασκηθούν πιέσεις στην χώρα του.
Σκέφτομαι δηλαδή: αν ήμουν κρυπτοχριστιανός στην Τουρκία, τι θα ήθελα; Να έρθουν να μου χαλάσουν την ησυχία μου μερικοί σωτήρες;
Στην καλύτερη περίπτωση θα είχα προβλήματα στη δουλειά μου. Στην χειρότερη θα γινόμουν μάρτυρας, εγώ και η οικογένειά μου, για να πανηγυρίζουν μερικοί -τάχα ομόθρησκοι- επαγγελματίες πολιτικοί στην γείτονα...
Παντελή
Άδικα στήθηκα στις ένδεκα την Τετάρτη , αφήνοντας άλλα ,για να δω την «Τραπεζούντα – Πανάγια Σουμελα » ,
Αντί αυτού είδα τον «Φανουρη» με τον Μίμη Φωτόπουλο … Δεν ανέφερες βέβαια ημερομηνία και εγώ αφελώς υπέθεσα ότι πρόκειται για τη Τετάρτη (χθες) ,ξεχνώντας ότι είναι καλοκαίρι ακόμη και (λίγο) Βαλκάνια…..Παρασυρθήκαμε με τον φίλο ερμάριο σε διάλογο ,χωρίς τον ξενοδόχο . Ας είναι , μιαν άλλη φορά ….
Μα δεν είχες δει που είχε πει; Οι εκπομπές αρχίζουν πάλι τον Σεπτέμβριο.
Πάντως κι εγώ δεν έχω καταλάβει ακόμα για ποιον λόγο έχει αναρτηθεί το "Τραπεζούντα-Παναγία Σουμελά".
Όσον αφορά τις επόμενες συζητήσεις Άνετε, μάλλον ο Πόντος θα περάσει σε δεύτερη μοίρα, αφού γίνεται ένας χαμός με το Σκοπιανό και με τη Γεωργία. Και απ' ότι φαίνεται θα μονοπωλήσουν το ενδιαφέρον.
Εμένα ωστόσο μου έλειψαν και οι λιγότερο πολιτικές θεματολογίες, όπως πχ εκείνες με Γιανναρά, Λουδοβίκο, Ρήγα κλπ, που μας κάνουν να αδιαφορούμε για τα πολιτικά παιχνίδια και αποτελούσαν κίνητρο να ασχοληθούμε και λίγο με τον ίδιο μας τον εαυτό.
Δημοσίευση σχολίου